Hayatınızı güzelleştiren detaylardır, örneğin,
23 yıllık dostunun, gecenin bir yarısı, internette yapılan güzel bir sohbetin sonunda "çocukluğumdan seni çıkarsam, geriye ne kalır acaba ? " demesidir.
77 yaşındaki üst daire komşumuzun her sabah selam vermesi. Arada 50 küsür yaş farkı olmasına karşın selamı benden beklemeksizin güler yüzlü bir şekilde selam vermesi, hatrımı sorması insanı güne güzel başlatıyor. Dünyada insanlık ölmemiş !
otobüste otururken ayakta olan ufak galatasaray altyapı oyuncusu miniğin, 'çantan ağırdır, bana ver istersen' demenize karşılık olarak 'teşekkür ederim ablacım' diyip en içten gülümsemesiyle gülmesi.
sizi de o şekilde güldürür, gününüz sürekli gülerek geçer. galatasaraylıdır bir kere taş verse taşınır.
taş çatlasın 12 yaşında bir roman çocuğunun, bir kolunu cıvırının omuzuna atmış, diğer kolunun altına mavi renkli uçurtmasıyla yokuştan aşağı seyirtmesi.
eski bir ahbabınızın sizi "gitar çalan çocuk" olarak hatırlayıp da yıllar, yıllar sonraki görüşmenize vaktiyle çok çok istediğiniz ibanez akustik gitar ile gelmesi. ulan bildiğin dünden beri liseli gibi hissediyorum kendimi.
oysa yıllardır gitara adamakıllı el sürmemiş olmak işin hayata dair iç burkan detaylar kısmında yer edinecek kendisine ama olsun lan. gene de zibilyon tane pena ve yedek tel takımı ile beraber tam anlamıyla geçmişte kalmış bir hayal, gerçeğe dönmüştür nihayetinde.
sol el parmak uçlarımın anası sikildi dünden beri ama olsun lan, güzel düşünülmüş bir sürpriz bu bana göre.
Her şeyin hem çok basit ama hem de değerli olabilmesi. Mesela gezmek ucuz ama gezmeden insanın canı sikılabiliyor. Bedava şeylerin olması. Ne olursa olsun yaşıyor olmamız.
