https://galeri.uludagsozluk.com/r/1843905/+
Metroda bu kitabı bulduğum andır. Gerçekten çok naif ve çok güzel bir fikir. Ben de hem bu kitapla hem de başka kitaplarla devam ettirmek istiyorum bu döngüyü.
akşam yemeği telaşı eşliğinde tüm ailenin toplanması. bir bebeğin size gülümsemesi. sevdiğin kişi tarafından aynı şekilde sevinmekte hayata dair mutluluk veren an'lardan birisidir bence.
mesela: lisedeki hocamı kaç zamandır, bir sene mi iki sene mi aramamışım. bu kadir gecesinde aradım. telefonu açan olmadı. sonra hemen hocam beni aradı. "fuzuli nasılsın?" dei. evet çok basit bir şey görünebilir ama, o hocanızın sizin numaranızı silmemesi, sizi hala öğrenci sanıp telefonu açmayıp kendisinin sizi araması, aradıktan sonra da sizinle artık bir büyük gibi -ki büyüküz galiba artık * - dertleşmesi ve yazıya aktarılamayan küçük anlardır bu mutluluk anları.
