“Tam büyüdüm artık ben yeaaaaa! Akıllı, mantıklı hareket eden, iyi bir arkadaş çevresine sahip bir kız oldum artık.” Dediğim anda çaaaaaat diye “siktir len sen mi shajsjajaj” dercesine hayatın bokkktan mizah anlayışının bir parçasına dönüşüyorum. Yok öyle büyük sorunlar değil de insan işte oturup emek verdiği hayatına anlık salaklıklarla insan aldığı için kızıp duruyor. Jahrein sevgilisi tarafından aldatılan birine demişti “gerçek dünyaya hoş geldiiin, merhaba. Artık sen de hayatına alacağın insanlara hemen güvenemeyeceksin. Artık ince eleyip sık dokuyacaksın.” Çok haklı.
En kötüsü de değer verdiğin insanların gelip seni salak yerine koyması. Öyle kötü oluyor ki uffff. Çok arabesk mi oldum? Olduysam da oldum bana ne! Ama salaklık bende cidden ince eleyip sık dokumak ve affedici olmamak gerekiyormuş.
Doğru bildiğim ve yapmam gereken herşey için Elimden geleni ardıma koymamak. Bazan da içimden gelen sese kulak verip değişmeyeceğine inandığım tüm şeyler için boş yere uğraşmayıp oluruna bırakmak. Yani; Olduğu kadar, olmadığı kader. Çoğu zaman da kendi kendime -sus karışma oğlum bak işine- derim.
