Hayatın her alanında fark ediyorum ki her şeyin "ya tam ya hiç" olmasına bakıyorum.
Mesela evden okula giderken spor olsun diye koşmak bana çok saçma geliyor, spor yapacaksam o amaçla çıkıp koşarım ben. Dinleniyorsam hakkıyla dinlenip, çalışıyorsam hakkını vererek çalışmak isterim.
Bir şeye gerçekten ilgi duyarsam gecem gündüzüm o oluyor, ilgisizsem ve sevmiyorsam bir saniye tahammül etmek bile zor geliyor.
Sırf bu bakış açım yüzünden ciddi bir şeye kalkışmak için çok fazla motivasyona ihtiyacım oluyor. Kalkışırsam da önümde önümde hiçbir şey duramıyor. Hem iyi hem bayağı kötü bir özellik.
