anlamısız olan hayata bir anlam yükleme amaçlı aslında tamamen bilinçizce yapılan şeyler. aşık olmak, onunla kavrulmak, yanıp bitmek, uğrunda acı çekmek gibi...
yoksa yaşanmaz ki zaten hayat çünkü aslında anlamsız. bütün bu anlamı kişinin kendisi yüklemiyor mu zaten? bu bir ego değil mi? inanmak, inançlı yaşamak, inançsız yaşamak, ama yaşamak...
aslında attığımız her adım bunun bir göstergesi. çalışmak, başarmak, kariyer planlaması, sanatla uğraşmak, evlenmek, çocuk yapmak ve sevmek en başta hayata anlam yükleyen duygular.
herhangi bir değişiklikle başlanabilir fakat burda da nasıl değişiklik yapsam acaba sorunsalı ortaya çıkar.cevaplanamaz, üşenilir sonra vazgeçilir, en son akışına bırakılır zaten.böyle de bir kısır döngüdür.
gece yatarken yarın için bir planın yoksa, uyanmak için bir neden bulamıyorsan, hiç bir ifadeyi hakettiği gibi kullanamıyorsan, hemen müdahale edilmesi gerekli durum.
ya$anmakta olan hayattan yeteri kadar haz alamama durumunda insanin hissettigi yetersizligi giderme cabasidir. kimi zaman ki$iligin normal zamanlarda kabul edemeyecegi $eyleri bile insan gayet rahat gercekle$tirebiliyor bu anlarda.
ayni $ekilde hayattan bi anda yitip gidenlerin ardindan hissizle$mek ve ya cok $eyin bo$lugunu dolduramamak da neden olabilir bu cabaya. aslinda hayata degil diger insanlara, e$yalara, olaylara anlam yuklenir. kimi zaman bo$ avuntuya neden olur, gecici rahatlama saglayabilir ama yadirganmamalidir. zira hayati ya$ama inancinin son raddesine gelen ki$ilerin kurtulu$ yolu bellidir.
(bkz: acil intihar)
