dogrusu kadar yanli$i da ic ice gecmi$, oldugu gibi ya$anan, can ile canan arasinda bir yer. hayatin anlamini aramak ise cogu zaman ziyadesiyle beyhude..
uğruna sayfalarca yazı yazdığımız, bazen bir kaldırım taşına bazense basit bir ağaç kavuğuna işlediğimiz, nolursa olsun her seyden vazgeçip bir onsuz olamadığımızdır, bizdir o, dost gibi kardeş gibi en çok da hiç olmamış bir şeyin her an yaşadığın beklentisini yaşar gibi... en son umuttur bi çare kaldıklarında sığındığın ve candır o seni en çok tanıyandır bilir ve dokunur bazen yaralarına. *
hayat yagmur ciselerken, o guzel toprak kokusunu ıcımıze cekerken uzakta gordugumuz bir gokkusagıdır. gercek mutluluk, acısız bir hayat onun altındaki bir kase altındır bir cogumuz icin. biz surekli onun hakkında hikayeler duyarız ve gokkusagının tam dogudugu yere gitmeye calısırız, onu bulmak icin. tam ona dogru kosarken birden gokkusagı kaybolur. hayat gibi tam ulasıcakken gercege, hayat biter.
yani bu durumda bosa mı kosuyoruz? galiba bazılarımız ıcın evet. ama gercek mutlulugu o bir kase altın degilde, guzel toprak kokusu yagmurda delilerce kosmak olarak bilirsek o zaman hayatımızda gercek mutluluga cokca zaman ulasmıs oluruz, bakıs acımızdır bizi mutlu veya mutsuz yapan, omrun uzunlugu degildir.
bir anda herşeyi altüst edebiliyor bu..tüm planlarınızı tüm dileklerinizi hayallerinizi umutlarınızı kısaca tüm cümlelerinizi size yutturabiliyor bir güzel..çok sevdiğiniz birini üç beş günde göğsünden fırlatabiliyor dışarı.yine de sen yaşama sevincini kaybetme filan türünden nutukları da yok değil.sev beni ama aşık olma,fazla kaptırma kendini bana hesabı..çok umutlanma canım evlenmeyeceğiz biz seninle,her an ayrılabiliriz vs gibi..aslında çok fazla seçenek de koymuyor önümüze..yaşa ve git işte!*
hayat, bir yap-boz galiba. ya sen yapıyorsun başkaları bozuyor sürekli ya da çok sonra fark ediyor insan kendi eliyle kendi hayatını bozduğunu. biri seni yap-bozunun bir parçası yapmak istiyor, diğeri bir parçanı alıp kaçıyor sana sormadan. ve en kötüsü de yap-boz tamamlanmadan bitiveriyor şu meret.
mor ve ötesi'nin gece ile birlikte en güzel şarkısı. Gül Kendine albümlerinden. "Ve hayat her şey yolundayken dur dedi artık." cümlesi bitirir adamı...
