mutsuzum lan gerçi mutluluk nedir onuda bilmiyorum. önceden cipslerden çıkan tasolar mutlu ederdi beni veya yüttüğüm misketler. bilirdim ufak şeylerden sevinmeyi. öğretmenimin mavi önlüğümün yakasına iliştirdiği kırmızı kurdelaydı mutluluk. belki de küçüktüm her şeyin ilklerini yaşıyordum da ondan mutluydum. büyüdüm acı çekerek büyüdüm, yoklukta büyüdüm, can aldım can verdim kimi zaman, isyan ettim büyümek istemedim. anamın değimi ile eşşek kadar adam oldum her ne kadar bilsem de aslında gözünde çocuk olduğunu, itiraf etmeliyim ki sadece eşşek oldum. bilmiyorum suç mu eşşek olmak ama sırtıma semer vuranların çokluğundan anladım.üniversite okudum bende kepimi attım havaya, yaptım bende askerliğimi hemde en ücra köşede en çetin şartlarda, benimde sevgilim oldu adını hatırlamadığım ve uğrunda ölürüm dediklerim de. çok candan arkadaşlarımda yok değildir hani eeee işimde var geleceği parlak gibi de gözüküyor yani demek istediğim dışarıdan bakıldığında iyi de gözümü içime çevirip açtığımda, hiç bir şeyden zevk almadığımı görüyorum eksik bir şeyler hani yemek yersin de tat alamazsın ya yediğin her şey yavan gelir sadece fiziki gereklilik için yersin işte öyle olmuş benim için hayat ve nedendir bilmiyorum en acı tarafı da bu olsa gerek.
