eh işte, fena değil denilebilir. hayattan hayata değişebilir. kimisi 70 yaşında ama annesi hayatta ama ben 12 yaşındayken annemi kaybettim. kimisi dünya turu yaparken kimisi daha istanbul'da yaşadığı halde eminönü'ne gidemiyor. haberde izlemiştim bir genç eminönü'ne hayatında ilk defa gitmiş istanbul'da yaşamasına rağmen ama esenyurt ya da avcılar tarafında oturuyorlarmış. hayatta olduğumuz için şükretmek güzel bence.
hayatın cevabı da, sorusu da insana göre değişir. kimine göre kahvaltıda sıcacık bir çay, kimine göre altı haneli bir banka hesabı. bazen de "hayat çok mu güzel?" diye sorarken aslında "şu an pek de güzel değil ama belki olur" diye umut ediyorsundur. çünkü hayat, biraz inişli çıkışlı bir lunapark treni gibi. bazen manzara güzel, bazen mide bulandırıcı.
