elit işcan'ın boyundan büyük işleri layıkıyla yerine getirdiği ve reha erdemin ustalığını konuşturduğu mükemmel sayılabilecek film. kimse hayatını kendisi seçmiyor, hayat şartlarına bağlı olarak insan bütün koşullara adapte olabiliyor. ne zaman ki kendi kararlarını kendin vermeye başladın işte o zaman hiç gülümsemeyen o yüzün yanlış yapıyor olsan bile gülümseyebiliyor. tekrar tekrar izlenmesinde fayda var, hayat var. *
dandik filmlerin reklamı yapılıyor ancak böyle sanat eserlerinin reklamları yapılmıyor. hal bu iken dandik filmler izlenme açısından tavan yaparken böyle sanat eserlerinin adını bile duyan yok. hasılı böyle filmleri seçip seçip izlemek gerek üstadım.
2009 yapım reha erdem filmi. beş vakit'ten daha iyi, korkuyorum anne'den daha sakin bir film. yine delice freud göndermeleri, yine olağanüstü çekim ve görüntüler. hayat'ı başarıyla anlatan ender filmlerden.
film fragmanın baya bir uzun halidir. * filmin repliklerinin tamamı yine bu fragmandaki kadardır. içinde beş vakit filminden unsurlara rastlanıyor. görüntüler kadrajlar yine çok güzeldi. hiç bir filmden sıkılıp uyumadığım için bu filmde de sıkılıp uyumadım. oyunculuk güzeldi. reha erdem'in filmleri herkesin anlayıp sevebileceği tarzda değildir. beni de genelde kararsız bırakmıştır ama kötü demek çok haksızlık olur. yanlız filmden çıkınca etkisi pek kalmıyor. hindi, oyuncak ve kızın çıkardığı o rahatsız seslerin tekrarlı sahnelerinin dışında.
arabeski daha önce hiç dinlemediğinizi öğreten film. çünkü bu müziğin anayurdu bu sokaklar, milleti bu insanlar... ve de tokat gibi film, ne demiştik 'hayat vaar, hayat var...'
bu kadar güzel bir arka fonda bu kadar karamsar bir hikaye, belki de işin içinde hayata dair birazcık bir şey varsa, onda bu güzelliğin faydası çok. son olarak; sevginin gülümseten yanı bu kadar koyu bir resimde daha belirgin ortaya çıkıyor, herkese en zor zamanda güzel bir ses dilekleriyle...
konu çok basit; ergenlik döneminin ortasında, annesi babası ayrı bir kız çocuğu,baba pis işlerle uğraşan, kızıyla pek ilgilenmeyen bir adam ve yatalak bir dede.fakat konuyu ele alan kişi reha erdem olunca, öyle bir komposizyon anlatım tekniği gözler önüne seriyor ki dumur olup kalıyoruz.etrafındaki olayları farklı açılardan algılayan bir insan reha erdem.filmin neredeyse 15 dakikası küçük kızın içinde bulunduğu durumum bir temsili olan kayığın dev gemilerin arasında dolaşmasıyla geçiyor.film boyunca insanın içinde rahatsız ediciliği zamanla artan bir yumak büyüyor.buna hayat ın sürekli my only sunshine adlı şarkıyı tekrarlayan kırmızı küçük oyuncağının etkiside büyük.filmdeki orhan gencebay parçaları genel isyankar havanın en büyük temsilcisi.zor boktan dünya içerisinde geçirilen yaşama, hayatın din kültürü kitabından okuduğu - '' tanrı bizi dünyaya, bolluk ve bereket içerisinde yaşamamamız için yollamıştır'' ama biz niye bok içerisinde yüzüyoruz aq - anlatımı vardı ki bence en güzel kısım orasıydı.ve ve ve filmin sonu; demin bahsettiğimim içimde büyüyen yumağın yok oluşunu sağlayan son dakikalarıyla izlediğim en farklı ve güzel türk filmleri listesine bir numaradan giriyor hayat var.
bakırköy galleria iş merkezindeki koskoca sinema salonunda tek başınıza izleyebileceğiniz filmdir. sinema salonunu şahsı al-i'nize kapatmış gibi hissediyorsunuz. egonuz tavan yapıyor.
sırf orhan gencebay'ın aklım takıldı sarkısını jenerik olarak kullandı diye izlenesi film. fragmanından anladığım kadarı ile istanbulun yuttuğu hayatlardan birini anlatıyor.
