hayat bazen zorlar insanı tercih yapmaya ve mecbur kalırsın hayatın gösterdiği yola. bu mecburiyet bir tercih değildir. hayatın zorladığı tercihe mahkum kalmaktır. hayat zincirlerle öyle bir bağlar ki tercih haklarını, çözemezsin. çözmeye çalıştıkça daha fazla karmaşık hale gelir. akıl ve duygu çarpışır birbiriyle durmadan. en sonunda bırakırsın kendini kaderin ellerine. bakmışsın gidiyorsun bir yoldan. görünüşte bir tercih yapmışsındır ve bundan mütevelliddir gittiğin yol lakin görüntü zahiridir. bir kukla gibi oynatıldığını hissettiğin an ve kendini bulduğun yerde durup düşündüğün zaman: 'hayır! bu benim tercihim değildi.' demek: yaptığım tercihlerin sonucu olmasa gerek.
Her an iki yol vardır insanın önünde. Yaşadığı her yerde attığı her adımda aldığı her nefeste bir tercihte bulunur insan. Adım atmayabilir mesela, gitmeyebilir uzaklara. Ya da illa nefes alması gerekmez ölümü tercih edebilir.
insanı tercih etmeye sürükleyen şey aklı ve gönlüdür. Zira ikisi asla anlaşamayan iki hükümdar gibidir. Bir devlettin başında iki hükümdar. Biri alabildiğine materyalist diğeri derinden derine mukaddesatçı iki farklı iklim. Görevleri insan ruhunda yaşanabilecek bir vatan meydana getirmek. Bu vatana giden yol tercihlerin yoludur. Bu yolda savaş yoktur. sadece hisseder düşünürsün ve hamleni yaparsın. Bunu satrança benzetmek mümkündür. Bazen kaleyi feda edip veziri öldürürsün, bazen veziri feda edip piyon bile yıkamazsın.
hayat sadece bana mı garip geliyor, yoksa gerçekten güllük gülistanlık bir yer mi dünya?
bunu bilmek istemiyorum.(bilmek istememek gönlün tercihidir çünkü akıl her zaman bilmek ister)
oldukça geniş bir kavramdır. sabahtan itibaret çalar saati 5 dakika ertelemek ile direkt olarak kalkmak, kıyafetler arasında karar vermek, kırmızı ışıkta geçip geçmemeyi düşünmek vs vs vs. her an, her şey; bütün hayatımız tümüyle tercihlerden oluşmakta aslında. görmek istesekte, istemesekte.
