zorlama bir sorunsaldır. zira hayat zaman zaman saçma, bazen de son derece anlamlı ve mucizevi görünür kişiye. genellikle ergenlikte yaşanan bir ikilemdir bu.
hayatın olmadığı dönemi bilmedihimiz için ölçemeyiz. ama sevdiklerimiz haytta var olduğu için saçma değildir. aslında cevap, hayatın herkes için aynı olduğudur. gününü gün eden, gezen tozan, her gün bir etkinlik yapan kişiyle kendisine küçük bir dünya kurup yaşayan bir kişi arasında çok bir fark yoktur. sonuçta herkesin biyolojik ihtiyaçları aynıdır ve aşağı yukarı aynı biçimde karşılanır. bu dünyadaki hiçbir şey de kalıcı olmadığından nasıl yaşamış olursa olsun ölümünün yaklaştığını düşünen herkes hemen hemen aynı şeyleri hisseder. ve tüm insanlar doğarlar, biyolojilerini (vücutlarını) geliştirirler, insani bazı duygularını kendi çaplarında tatmin ederler, çocuklarını büyütürler, torunlarını severler ve ölürler. bu yüzden önemli olan kendi dünyanda anlamlı yaşayabilmek ve insanı diğer canlılardan ayırmak için söylenen 'insan şerefli bir varlıkdır' tamlamasındaki şerefli sıfatını hak edebilmektir.
cevabını hep merak ettiğimdir. genelde kötü şeyler yaşayan kişi tarafından dile getirilen bu ifade ne kadar tutarlıdır.
insanın bakış açısına göre değişen bu düşünce biçimi. işte geldik gidiyoruz diye düşünenler için saçma, hayatta bir gayesi olan, insan olmanın gerekliliğini yerine getirmek isteyen kişi için ise oldukça anlamlı olacaktır.
