4 sene okula gidip,
2 sene de iş bulup,
Ruh ikizim diye kendini kandırdığın biriyle evlenip,
Üç beş tane çocuk yaparak ömrünü uykularını sorumluluklarla geçirip,
15-20 sene de biriktirdiğin parayla ev alıp,
Haftasonlarını parkta piknik yaparak geçirip,
En sonunda katalogdan bir hastalık beğenerek göçüp gittiğin yerdir.
Her gün paket paket içtiğimiz sigaralar mı hayat?
Yok o değildi.
peki hayat gerçekten var mı?
Bu da doğru soru değil sanki.
O zaman şöyle mi desek,
Hayat ve kader arasındaki ilişki tam olararak nedir?
Hepsinin de canı cehenneme!
sadece 16 yaşında üniversitenin empoze edilerek hayat denilen bu yolu zulüme dönüştüren ve 17 yaşından itibaren üniversiteye girmeye çalışan ve o yaşı tam yaşayamayan insanların üniversiteye gelince kurtulduğunu sanıp o 4 yılı öyle böyle eğlence(!) olarak geçirdikten sonra orda bitişidir hayat.bu saatten sonra ise tamamen boktan geçen stres sıkıntı koşuşturma bazen yılgınlık bazen ise bitmişliktir. hayat, mutlulukların anlık hüzünlerin kalıcı olmasıdır.
