Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!
Düşüncemizin katlanması mı güzel,
Zalim kaderin yumruklarına, oklarına
Yoksa diretip bela denizlerine karşı
Dur, yeter! Demesi mi?
Ölmek, uyumak sadece! Düşünün ki uyumakla yalnız
Bitebilir bütün acıları yüreğin,
Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü!
Çünkü ölüm uykularında,
Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından,
Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
Bu düşüncedir uzun yaşamayı cehennem eden.
Kim dayanabilir zamanın kırbacına?
Zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine,
Sevgisinin kepaze edilmesine
Kanunların bu kadar yavaş
Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine
Kötülere kul olmasına iyi insanın
Bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken?
Kim ister bütün bunlara katlanmak
Ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
Ölümden sonraki bir şeyden korkmasa,
O kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
Ürkütmese yüreğini?
Bilmediğimiz belalara atılmaktansa
Çektiklerine razı etmese insanı?
Bilinç böyle korkak ediyor hepimizi:
Düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
Yürekten gelenin doğal rengini.
Ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
Yollarını değiştirip bu yüzden.
Bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.
varlığı yoklukla açıklayabilen yegane haykırış William Shakespeare' den gelsin o halde.
hiç bir din kuramı ,oluş kavramı tartışmasının ortasında kalmadan usulca okumalı .
Genellikle filozoflarında üzerinde çok düşündükleri bir konu olmuştur bu soru...
Hatta daha ilerisi olarak:
''acaba neden yaratıldım?'' diye sorar kişi kendine.
Sonuç felsefenin değişken olmasından, kişiden kişiye değişir.
Genellikle kişilerin, çok inançlı ve sabit fikirli olmaları gerekir ki akıl sağlıklarını muhafaza edebilsinler.
Eğer bir cahile bu soruyu sorarsanız, kendisini 2-3 gün içerisinde öldürme ihtimali yüksektir...
