karşısında alçalacağım bir şey varsa, o da kendi açtığım bayraktır; kendi yüzüme karşı attığım kahkaha duyunca selam durduğum boru sesi, kendimi doğurduğum şafağın yaratıcısıdır.
yaşamak adına elimizden geleni yapıp sonrasına çok da takılmamak. her istediğimiz her zaman olmuyor; hatta bazen o kadar güzel olmuyor ki, ancak bu kadar güzel olmayabilirdi diyorsunuz.
mısır-pers arasındaki savaşı mısırlılar kazanmış
savaştan sonra ise, pers hükümdarı hanedanından cariyesine kadar zaptedilmiştir. pers hükümdarı ve mısır kralı birlikte bütün perslilerin liyakat usulü ile darağacına gidişini izlemektedirler. hükümdarın karısı, oğlu, kızı, ordusu
birer birer... kılı bile kıpırdamaz pers hükümdarının.
en son hizmetçisini getirirler dar ağacına.
pers hükümdarı ağlamaya, dövünmeye başlar.
mısır kralı rakibinin bu halinden hem çok haz alır
hem de çok merak eder. neden? karısı, çocukları,
ordusu ipe giderken ölülere taş çıkaracak soğukkanlılığını koruyan rakibi, neden hizmetçisinin ipe gittiğini gördüğünde bu duruma düşer. neden?
çünkü insan en değersiz şeyi kaybedince
her şeyini kaybettiğini anlar.
