Hayat bize mutlu olma şansı vermedi
Biz kendimizden başka
Herkesin üzüntüsünü
Üzüntümüz,
Acısını acımız yaptık.
Çünkü dünyanın öbür ucunda,
Hiç tanımadığımız bir insanın
Gözyaşı bile içimizi parçaladı.
Kedilere ağladık
Kuşların yasını tuttuk.
Yüreğimizin yufkalığı
Kimi zaman hayat karşısında
Bizi zayıf yaptı.
Aslında ne güzel şeydir
insanın insana yanması
Sevgili...
Ne güzeldir bilmediğin birinin
Derdine üzülmek ve çare aramak.
Ben bütün hayatımda
Hep üzüldüm, hep yandım.
Yaşamak ne güzeldir be sevgili
Sevinerek, severek, sevilerek,
Düşünerek...
Ve o vazgeçilmez sancılarını
Duyarak hayatın.
Uzun zaman boyle dusunurdum tam dibe vurdugumu dusunurken hayatin bize sans filan vermedigini herseyi bizim tercihlerimizin belirledigini anladim.bizi mutlu edeni de.mutsuz edeni de aslinda kendimiz secip ona bu hakki veriyoruz.artik umursamiyorum herseyi hem beden hem ruh sagligim icin.
