Pencereden bir kez dışarıya bakıp şaşırmamak imkansızdır. Hayat zaten normal değil ki. Normal olan hiç olmamaktı ama olduk. Bazen çok sıradan bir hayat yaşadığımızı düşünüyor olabiliriz ama Samanyolu galaksisini gözümün önüne getirdiğimde tüylerim diken diken olur. Bu koskoca evrende milyarlarca galaksinin olduğunu ve bunlardan birinde yaşıyor olduğumuzu biliyoruz, bilincindeyiz. Bu müthiş bir şey.
hayattan bezginliğim ve çevrenin, olan durum karşısında hayretlerini gizleyememesi feryat figan olmasına karşın soğuk kanlılığımda karşılarında dikilip 'eeee yani' diyerek hayatı al aşağı etme tutumumun neticesinde aldığım karardır; hayat beni şaşırtmıyor. bilmem kim kansermiş, evet ee hepimiz öleceğiz, şahıs en azından ne zaman öleceğini biliyor, ona göre yaşıyor, ya biz, oğlum ne zor len ne zaman öleceğini bilmemek birine kötü davran, küt öl, oldu bebeğim helalliği unut sen. ya da bilmem kim güzel genç kız, evleniş boşanmış ve çocuğu olan bir adamlamıymış aa ne tuhaf, hiç yakışı kalmaz diye konuşan teyzelerin saçmalıklarına dayanamayarak ağızlarına patlatasım geliyor. bunda ne var yani, olamaz mı. bilmem başka bir şarlatan ailesini dolandırmış, olabilir para bokuna kim ne yapmıyor allahını sevdiğimin dünyasında. dostum bildiğim beni sırtımdan bıçaklamış, ne yani zaten herkese anlattıklarımı anlattım ona da her ihtimale karşı, kalbi ne ise ağzı o olan bir insanım ben, neyden kimden çekineceğim ki. sen de yap karaktersizliğini göstermezsen adisin zaten. hayat beni ne zaman şaşırtır ama biliyor musunuz, bir adamı deli gibi seversem ve onun da beni sevdiğinden yüzde yüz emin olursam ve elbette bizim ilişkimizi ailem kabul etmiş olursa. dünya beni gerçekten şaşırtmış olur.
