hayat 1 gün olsaydı herhalde o günü tamamlayamadan ölenler/ katledilenler olurdu.
hayat dediğimiz şeye halen daha yabancılık duyarken, onun içinde yaşayıp halen ona o diyip 3. tekil şahıs muamelesi yaparken, ölümün nefesini ensemiz de hele ki şu zamanda her dakika hissetmemiz çok ilginç. yazık bize.
Hayat 1 gün olsaydı asla uyumazdım bir saniyemi bile boşa geçirmek istemezdim.
Dışarı çıkar ona buna bulaşırdım. Uludağ sözlüğe girer orda takılırdım. Sevdiklerimle bolbol vakit geçirirdim.
Ağlardım da her şey yapmaya çalışırdım.
(bkz: hayat bir gündür oda bugündür)
naçiz gülüşüne talip olduğum hayat formunun peşine düşer tüm gün beni yanından kovalayıp, laf sokup küfretse*** bile yanından ayrılmazdım.
