hayatımdan memnun olsam da geçmişte yaptığım bazı şeylerden memnun olmayabiliyorum. ama işte insan geçmişini değiştiremiyor. hatalar falan tabii ki yapılabilir hayatta, keşke 2016 yazında oruç tutmayıp antalya'ya gitseydim. hayattan memnun olmak bir zorunluluk olmayabilir ama hayatından memnun olmayıp intihar eden de var maalesef.
hayatın o kadarda ibne olmadığını anlamak ve şükretmektir. denizi olan bir şehirde yaşıyorum. ne üzerinde ne de içerisinde olmayı severim. ancak karşısına geçip seyretmek, dalgaların getirdiği yosun kokusunu içime çekmek paha biçilmez.
ben avrupa yakasında yaşıyorum. sevipte ayrıldığım, terkedildiğim, kavuşamadığım, kısacası unutulması lazım gelen tüm insanlar anadolu yakasında. insanların mesafelerden şikayetçi olduğu bir dönemde hayatın bu kimselerle aramıza değil bir şehir, koskoca bir deniz koymuş olmasından fevkalade memnunum. bu şehirlerarasını aşmış, kıtalararası, denizaşırı olmuş uzaklıklar lazım olduğu gibi, tam da olması gerektiği gibi yüreğimi soğutuveriyor. amin...
şükretmeyi bilmektir, elindekilerle yetinebilmek, yeri geldiğinde polyannacılık oynamaktır. kısaca alınan nefes, yaradanın bahşettiği sağlık, iyi bir aile ve kimseye muhtaç kalmayacak kadar bir gelir kişinin hayatından memnun olması için yeterlidir. yeterli değilse sorun kişinin kendisindedir, tedaviside yoktur ne yazıkki.
Sözlük yazarlarından sadece cool adam için geçerli olan durum olsa gerek.
Herkez böyle bir durumda aklına hayatındaki eksiklikleri getiricektir.
Ben getiriyorum "O"...
