bir arkadaşla bursada korupark'ın yakınlarında takılıyoruz. neyse hava karardı eve döneceğim otobüs bekliyoruz. ama tam iş çıkışı saati durak kalabalık. derken yolun ortasından siyah top büyüklüğünde bi cisim gördük. yaklaşınca neyşınıl ceografik çok izediğimden dolayı anladım bu kirpi. (izlemesem anlayamazdım) tam o sırada bir araba gecti duraktaki 50 kişiden aynı anda bir ayh sesi. bu ses içimi kemirdi. hava yapmalıydım. hemen caddeye atıldım ve o kirpiyi alıp kaldırıma taşımalıydım. öyle de oldu. bütün duraktaki kızların "ay ne şeker hemde hayvan sever acaba gidip çıkma teklifi etsem mi" dediklerini duyar gibi oluyordum. pelerinimi topladım uçmaya hazırlanıyorum. 50 li yaşlarında bir teyzem konuşmayıda pek sever herhade. kirpinin başında durdu. çıkarabildiği en tiz ses ile:
-ne ki buuu?
-bengal kaplanı teyze.
-nee?
-kirpi.
-essah mı? hiç görmedim ne kadar büyükmüş.
-evet.
-ama kör bu?
-niye?
-yürümüyo kör olmasa yürür.
benden cevap yok.
-nerden gelmiş ki bu ?
benden ses seda yok.
-ne yer ki bu?
böcek falan yer herhalde teyze. neyse benimde otobüsüm geldi diyerek gelen ilk otobüse bindim ve cırt sesli şişko ve meraklı teyzeden kurtuldum. ama hala garip birşeyle karşılaşsak " ne ki buu? nerden gelmiş? kör bu kör? " sorularını aynı ses tonuyla sorar güleriz.
bir çok hayvanı, sadece çizgi filmlerden ve dizilerden gördüğümüz için mutlaka bir hayal kırıklığı olacaktır. oğlum ilk kez domuz gördüğünde, "bu neden pembe değil?" demişti.
