sabahları atıyorum 150 kişilik vagonda 450 kişi olurduk. tabi biz samatyalılar olarak en son binenler olduğumuzdan ( sirkeci yönü ) kapıda vücudumuzun yüzde 90 ı dışarıda giderdik efil efil püfür püfür. trenin içinde kalan tek kısmımız sağ veya sol elimiz olurdu. o da kapanamayan kapının üst kızağından tutunma amaçlı. tık tık tııkkk tık tık tııııkkkkk ses gelirdi giderken raylardan. hey gidi günner hey..
