Aha ben. Hiç mi keyif almaz insan. Bir haftadır evden çıkmıyorum. Tek yaptığım buralarda kafa dağıtmak. Eskiden kimse olmasa bile çıkardım kahve içerdim tek başıma takılmayı hep sevmisimdir zaten. Ama o bile keyif vermiyor. Ya uyuyorum ya yatiyorum ya ağlıyorum.
hayat tat veriyor aslında. biz tadı başka yerlerde aradığımız için tadı gelmiyor. yemekte kola içip, yemekten sonra şerbetli tatlıya burun kıvırmak hesabı.
Yaşanılan ekonomik ve ruhsal yıpranmalar sonucu ortaya çıkan gerçek. Hayatın tadı bariz olarak ekonomik imkânlarla alakalı birşey. Ekonomik açıdan iyi durumda olan birey, yaşamdan daha fazla zevk alır. Maddi açıdan elde edebileceği herşeyi, az veya çok elde edebildiğinden mutludur.
Hayatın tat vermediği anlarda dünyamız başımıza yıkılıyor gibidir. Bu hali sürekli olarak yaşamaksa, hayatın çekilmez hale gelmesine neden olur.
Çünkü hala bir şeyler yapmak isterken babamdan izin almak zorundayım. Saygı değil, sevgi ve korku. Dayak falanda değil tek bakışından korkuyorum. Anlam veremediğim kadar sert ve sanki senden nefret ediyorum der gibi bakması.
