ömrünün sonuna gelindiği andır. o güne kadar yaşadıklarının ve yaptıklarının ne kadar boş olduğunu anlarsın. ''keşke bunu yapmasaydım.'' yada ''keşke şöyle yapsaydım.'' dersin. ohhooo önümde daha 50-60 yıl var bir daha mı geleceğiz dünya'ya.'' deyip, karı-kız peşinde, para-pul peşinde koşmakla harcadığın hayatının ve hırslarının seni ne duruma soktuğunu görerek bundan utanç duyarsın ki artık çok geçtir.
yaşadığın hayatı, her ne yaparken mutlu veya mutsuz olduğunu düşünmek yeterlidir.boştur bomboktur ama aç hırsız repliği gelir akıllara:çalmaktan başka seçenek bırakmadılar aaaabi bana.
siz eski sevgilinizle saçma sapan konulara dalmışken, onun sizi artık sevmediğini düşünüp * üzülürken en iyi arkadaşlarınızdan birinin babasını kaybetmesi. onun orada canı, babası için ağlıyor olması. sizin ise sizi takmayan bir insan için ağlıyor olmanız. daha sonra zaten gözyaşları ölen amca için akıyor. ama boş işte hayat.
boş değildir hayat. boşalan yerler her zaman doldurulur. yaşamasını bilmeli. yaşatmasını bilmeli. yaşatılamıyorsa eğer yaşanan yerlere gidilmeli. hayatın amacını anlarsanız zaten boş olmadığını da anlarsınız.
