Geçmişte yaşadığımız acı durumları hatırladığımızda bugün daha az acı verici halde olduğunu görüyoruz. Zamanla kötü olanlara karşı hassasiyetimiz azalıyor. Bazıları yok oluyor. Bu yüzden bugün yaşadığımız acı durumların da kıymetsizleşeceğini bilmek iyi hissettiriyor ve ızdırapları katlanır kılıyor. Her şey akıyor kötü olan geride kalıyor. Tüm yaşananlar, konuşulanlar, hatalar, yanlış kararlar eskiyor. Kötü olan her şeyin eskidiğini fark etmek insana adım atma ve yeni şeylere karşı daha girişken olmaya motive ediyor.
Acı gerçek bir duygudur ama zamanla silikleşen ve hissizleştiren bir duygudur da aynı zamanda. Bu yüzden üzülmekten ve adım atmaktan korkmuyorum. Güzel olan bu sürecin işleyişini kavramak.
Her şey bir gün silikleşecekse neyden korkalım. Neden aşık olup üzülmekten, güvenimizin boşa çıkmasından, aldatılmaktan, başarısızlıktan ve yeni olandan kaçalım. Asıl acı ve pişmanlık acıdan kaçarak yaşamak.
Eve dönüş yolunda kasıtlı olarak yanlış otobüse binip yanlış durakta inerek eve kadar sevdiğim müzikler eşliğinde yürümek. Hayatın beni de dahil ettiği insanlar kümesine dışarıdan baktığımı, hayatınsa benden bir haber olduğunu hissediyorum. Yürümek ve hayat doğru orantıda güzel...
