kişiye göre değişen durumdur. senin yaşamın gayet huzurlu ve mutluysa hayatın kısadır; yaşamın huzursuz ve mutsuzsa hayatın epey bir uzundur. çünkü zaman izafidir. yani bazen saniyelerin günler gibi geçmesi veya günlerin saniyeler gibi geçmesi senin hissettiğinin ötesinde gerçektir, öyle oluyordur çünkü. atıyorum sevgilinin yanındayken zaman daha çabuk geçer ve hızlanır ama sevmediğin bir dersteyken zaman yavaşlar.
genellikle insanlar hayatın çok kısa olmasından şikayet eder. zamanın, yılların bir anda geçtiğini düşünürler. bana da bazen sanki öyleymiş gibi gelir. ama bu aslında tamamen hafızanın bir yanılgısıdır. hayat aslında inanılmaz derecede uzun. o kadar uzun ki her anı kaydedemiyoruz, her günü zihnimizde tutamıyoruz. hatırlayabilmek için anıları önceliklere sokuyoruz. ama şu anda hatırlamadığımız ne günler, haftalar var. mesela şimdi çocukluk fotoğraflarımın olduğu albüme baktım ve şaşırdım. tamamen aklımdan çıkmış çocukluğum. okul yılları hepsi aslında o kadar uzun ki. ama insan unutuyor işte.
eğer hayatın kısa olduğu yanılgısına kapılırsanız hafızanızın derinliklerine yolculuk yapın. orada unuttuğunuz o kadar çok gün, anı var ki. bir de şunu fark ettim ki biz 1 milyon yıl yaşasak da hayatı kısa buluruz bu hafıza ile. çünkü hafızamız her ne kadar sürekli orada dursa da öncelikli hafızamız oldukça dar.
