ne hayat kadına sığacak kadar büyüktür, ne de kadın hayata hapsedilecek kadar ucuz mantığına sahip insanlara uzak eylem. sonuç; bu sene de bekar gezelim
çok kızla birlikte olmadığım halde başladığım süreç. henüz yirmi yaşındayım ama çok şey yaşamışım gibi hissediyorum. ve gerçekten bir kadınla sadece cinsel alışveriş bana çok yapay geliyor. geçen gün bir arkadaşa şunu söyledim, sonradan benim de hoşuma gitti:
seks bedenimizi, bir eş ise (sevgili, nikahlı eş, nişanlı, her ne ise artık) ruhumuzu doyuruyor. onunla duygu yoğunluğuna yelken açıyoruz. elbette bana göre olması gereken, sevgili ile hem bedeni hem ruhu doyurmaktır ama malesef o da her koşulda mümkün değil, önceki yazılarımda birazcık belirttim zaten. özet olarak, bulduktan sonra ayrılma ihtimalinin düşük olduğu birini aramak, her ay biriyle gezip tozup yiyişmek/sevişmekten daha mantıklı ve onurlu bence. hem en azından kimsenin canı yanmaz. insan kendisi için istemediği şeyleri başkası için de istememeli değil mi?
