çok uzun zaman olmasa da; hatrı sayılabilecek bir vakittir bu dünyadayım.
evet bende sizler gibi kendimi hep farklı hissettim, bu dünyadaki bulunmaz hint kumaşıydım. ama gel zaman git zaman; dünyada kendini bulunmaz hint kumaşından bile değerli gören insanlar tanıdım. fakat bu insanların ne yaptıkları bir iş ne de vasıfları vardı; tek övündükleri yanları, güzellikleri, paraları, statüleriydi. ama kafamı kurcalayan nokta bu insanların bu özelliklere çabasız bir şekilde vakıf olmalarına rağmen; ne diğer insanlar onları garipsiyor ne de onlar kendilerini garipsiyordu. işte tam bu noktada onlardan ayrıldığımı anladım; insanlar put seviyordu, birini lider görüp ona tapınmaktan zevk alıyorlardı. ama bu put onların erişemeyeceği bir nokta da olmalıydı; çünkü ulaştıkları zaman onun bir değeri kalmıyordu. benim kaybettiğim nokta; o insanların hemen yanı başında olmamdı...
lafı çok fazla uzatmayacağım, bu yazıyı birilerinin okuması için de yazmıyorum. aslında kendime bir not bırakıyorum. hep eksikler buldum; şu eksik, şunu da tamamlayıp öyle başlayayayım gibi. ama mal bu ey insanlar! artık yıllardır, her pazartesileri başladığım şeye kesin olarak başlıyorum. zaman geçiyor çünkü, bedenim de bile hissediyorum bunu.
evet para da lazım ama; paradan ziyade hep şu fikir beni cezbetmiştir. hiç tanımadığın insanların seni tanıması; belki çok sevmesi. umarım çıktığım bu yolda hayırlı bi şekilde istediğim yere gelirim...
bu da sözlüğe yazdığım son yazım; çok boş belki troll yazılarım da oldu; okuyun eğlenin merak ederseniz.
