sıkıntı verir hatırladıkça. ben üniversiteye hazırlanırken bıraktım bu hayal işlerini aslında. hep de şuna inandım sonrasında; hayallerin peşinden gitmek diye bir şey yok. gerçek hayat çarpınca suratınıza mal gibi kalıyorsunuz. o yüzden hayallerim hep hayal olarak kalacaktı benim için artık. ama o dönemlerde yani hayallerimden vazgeçeceğime karar verdiğim dönemlerde liseden de kurduğum hayallerin etkisiyle bir şeyler yapmak istedim. bir kurstu aslında istediğim. bunun için araştırmalar yaptım falan. ekran görütüleri almışım o zamanlar. o ekran görüntülerini buldum az önce. sildim tabii artık anlamı yok. vazgeçmek zorunda kaldım hayallerimden. isteğim sadece bi' kurstu halbuki. bi' kurs be. daha önce bi' kaç entryde de yazmıştım ''hayalleri hediye etmek'' falan diye... hayallerinizi hediye etmeyin ama ulaşamayacağınızı da bilin. sadece hatırladıkça gülümsersiniz ve yaşama sevincinizin devam etmesine katkı sağlar hayaller. ama asla gerçekleşmez.
Açık ve net mallıktır. Vazgeçtiğinizi anladığınız an * ne yapıyorum ulan ben dersiniz. Bunu mu istiyorum? Sabah 9 akşam 6 takım elbiseli bir adam mı olmak istiyorum? Telefonda sırf şirket daha fazla kazansın diye yalan mı söylemek istiyorum? O değil de harbi harbi ne yapıyorum lan ben sözlük? Kovdur beni şu işten.*
bütün o "imkanları kendin yaratırsın, herşey senin elinde" gibi nasihatların kocaman bir yalan olduğunu daha iyi anlamamızı sağlayan durum.
hayat öyle herzaman, herkese okadar da cömert davranmıyor malesef. ya da herkes hayallerinin peşinden gidebilecek kadar cesur olamıyor. hayallerini gerçekleştirmek uğruna birşeyleri gözden çıkaramıyor. yerine getirilmesi gereken sorumlulukların çığ gibi büyüyor gözünde. herşeye sktiri çekip gitmeler, "ben hayallerimin peşinden gideceğim" diye annesine babasına tavır koyan ergen çiçekçikler de anca skindirik gençlik dizilerinde oluyormuş,daha iyi anlıyorsun.
içinde bulunulan koşulları değiştirmek, imkansızlıklardan imkan yaratmak, öyle "ben yaparım ulan" demekle olacak işler değilmiş. evlat acısı gibi koysa da, bazı hayallerden vazgeçmek gerekirmiş. ya da ertelemek en iyi ihtimalle.
(bkz: na şuramıza ne yazıldıysa o)
hayaller vageçilmez olduğunda hayal olur. çünkü hayaller insanın bütün acılarına rağmen yaşamasını sağlar. bir nevi umutların elbisesidir. hayallerden vazgeçmek yaşamdan vazgeçmektir, benliğin kayboluşudur, inanışın tükenişidir.
insanı dumura uğratan bir kaç olayın üstüste gelmesinden sonra oluşan ve sonu depresyonla biten bir kaçış biçimidir.Bu genelde geçici bir durumdur,fakat en küçük bir ışık gördüğünde tekrar sarılırsın hayata ve hayallerine...
