en basit hayali bile gerçekleşmemiş insanın gerçekleri görmesidir. hayattan vazgeçmenin ilk adımıdır. çünkü çok büyük bir yıkımdır. hayallerinden vazgeçen, hayattaki her şeyden adım adım vazgeçer. son adımı da nefes almaktan vazgeçmektir.
bir acım var anlatsam önünü göremezsin dediğimiz hayatımızda, artık gerçeklerin suratımızda tokat değil, yumruk gibi patladığı an' ların çokluğunda, gelen günlerin mucizelere gebe olduğundan ümidi çoktan kestiğimizde, neyi bekliyor ve istiyorsan artık, o beklenen günün hiç bir zaman gelmeyeceği realitesinin farkındalığı başladığında, mücadeleden yorulduğunda, kendinden vazgeçmektir.
bir gün, ansızın, hayal etmeyecek kadar bıkmak ve kocaman bir silgiyle silmektir. "ben vazgeçiyorum" demekle olmamıştır bu. bir bakarsın, vazgeçmişsin ve tek iz bile kalmamış.
bütün o "imkanları kendin yaratırsın, herşey senin elinde" gibi nasihatların kocaman bir yalan olduğunu daha iyi anlamamızı sağlayan durum.
hayat öyle herzaman, herkese okadar da cömert davranmıyor malesef. ya da herkes hayallerinin peşinden gidebilecek kadar cesur olamıyor. hayallerini gerçekleştirmek uğruna birşeyleri gözden çıkaramıyor. yerine getirilmesi gereken sorumlulukların çığ gibi büyüyor gözünde. herşeye sktiri çekip gitmeler, "ben hayallerimin peşinden gideceğim" diye annesine babasına tavır koyan ergen çiçekçikler de anca skindirik gençlik dizilerinde oluyormuş,daha iyi anlıyorsun.
içinde bulunulan koşulları değiştirmek, imkansızlıklardan imkan yaratmak, öyle "ben yaparım ulan" demekle olacak işler değilmiş. evlat acısı gibi koysa da, bazı hayallerden vazgeçmek gerekirmiş. ya da ertelemek en iyi ihtimalle.
(bkz: na şuramıza ne yazıldıysa o)
Hayatın her aşamasında farkında olmadan bazı hayallerimizden kopuyoruz.
Hayallerden vazgeçilen ilk aşama öss aşaması;
Çocukken doktor, mühendis, avukat olmak isteyen öğrenci bu aşamada başarılı olamayınca düşünmediği meslek dallarına yönelir. O dalda başarılı olmak ister. Olamayınca eh karnım doysun paramı kazanayım yeter der ondan da uzaklaşır.
üniversite sınavında isteğimin dışında bir yere yerleşmemle gerçekleştirdiğim eylemdir. evet hayallerimden vazgeçip önüme çıkan yoldan devam ettim hayatıma. iyi mi oldu peki? asla! üzerinden yıllar geçti belki ama benim o yoldan aldığım tek ders oldu ki o da hayallerden vazgeçmemek gerektiğidir.
hayal ettiklerin hayal kaldıysa bırak hep öyle kalsın demektir. "insanı yaşatan hayalleridir" denir, peki hayal etmezsen ölüyor musun? hayır. sen gene nefes almaya devam ediyorsun dünya gene dönmesine devam ediyor. bir noktadan sonra hayallerde, umutlarda can yakmaya başlar, bundan hoşlanan devam etsin yoksa sokaktan geçen eskiciye ver gitsin hayalleri.
Açık ve net mallıktır. Vazgeçtiğinizi anladığınız an * ne yapıyorum ulan ben dersiniz. Bunu mu istiyorum? Sabah 9 akşam 6 takım elbiseli bir adam mı olmak istiyorum? Telefonda sırf şirket daha fazla kazansın diye yalan mı söylemek istiyorum? O değil de harbi harbi ne yapıyorum lan ben sözlük? Kovdur beni şu işten.*
hayal zaten neyden vazgeçiyorsun? yok ki! olmayandan geçmek kolaydır. bir de gerçek zannettiklerinin aslında bir yanılsamadan ibaret olduğunu görmek vardır ki bak o baya kötüdür.
insanlar üzerine kurulu hayallerse bu vazgeçilenler, en doğrusudur.
ancak olaylar üzerineyse, insanlar en imkansız hayallerini bile canlı tutmalılar, gün gelir imkansız da olsa hayali kalmaz insanın vazgeçe vazgeçe. o zaman da yaşamanın bir anlamı kalmaz.
