not: her ne kadar yanlış yazımı düzeltsem de burada türkçenin kurallarına uyulması gibi bir zorunluluk yok. burası türkçe sözlük değil o yüzden dil bilgisi kurallarına da uyulmasına gerek yok(muş). (kaynak: moderasyon)
gene mutlu bir gündü bugün...
çok güzeldi, arkadaşlarım sevgilim sevdiklerim...
cartinge bindik hep beraber, gezdik, ben sevgilime süpriz doğum günü hazırladım, hayatımı ona adamış misali kurduğum hayallerimi gerçekleştiriyordum ...
kurduğum hayallerim vardı benim, umutlarım vardı benim, al hepsini gittin zaten git devamlı yolun açık olsun ...
baktım bugün, minik minik kızlar babalarının elinden tutmuşlar, kimileriyse omuzlarında geziyorlar ..
baka kaldım sadece ...
baktım uzunca ..
doldu gözlerim aniden ...
aklıma geldi eski günlerim, hani sokaktan geçen üstü başı toz olan işçilerin kucaklarına atlardım, baba nolur bırakıp gitme beni diye ağlardım
artık alışmış olan insanlar evimin yolunu bilir olmuşlardı, geri getiriyorlardı
annemden de bir dayak
haklı kadın naparsın, korkuyor ..
ne diyordum
doldu gözlerim aniden .. doldu, durduramadım kendimi ..
mutluluk ararken, hüzün bulmuştum gene..
aniden gözümde eski canlandı ..
hep okula yalnız giderdim bilirsin, hep sorduklarında babam uzakta derdim, sokulur bir köşeye ağlardım, anlamsızda olsa ağlardım
çünkü ben baba nedir bilmeden büyüdüm
seni ben en son ne zaman ağlatmıştım baba hatırlarmısın?? ..
intikamımı işte bende böyle alırım senden.
ağlatarak, ağlamak marifet değildir, ey hakikat; ağlatandır benim gözümde ..
hatırla dedim sana; hatırla..
23 nisana gitmem lazım, hani, kızın meraklıdır ya hep katılır böyle yerlere, o günde saatler 1 saat geri alınmış.. nerden bileyim ben, geç kaldım diye hatta koşarak gitmiştim, okulu boş görünce yetişemedim diye ağlamıştım hüngür hüngür..
sonra gördükçe arkadaşlarımı, ailesiyle gelen, babasının elinden tutmuş yakası paçası saçı başı yapılmış olan arkadaşlarımı
gene çekildim bir köşeye ne yapacağımı biliyorsun zaten
sonra başladı tören, herkesin ailesi etrafında onların sunacak olan şeyleri izlemek için hazırlıklılar ..
bense gözlerim kırmızı şekilde çıkmışım kürsiye
evet okulumuzun minik öğrencilerinden 4-g sınıfı öğrencisi yeliz ata
okulda suskunluk, bir yerden ses;
- kızım buradayım
- herkes dönüp baktı o sese..
baktılar ki benden gene inciler dökülüyor , e haliyle ..
benden bir ses
o benim babam . ben ağlıyor, babamsa okulda yankılan sesi duyunca ağlamaya başladı..
ben herkese bak gördün mü soruyordunuz ya, işte o benim babam diyordum
hayatımda ilk defa görüyordum okulumda beni izlemeye geleni hele ki babamı
o gün o şiiri nasıl ağlayarak okumuştum, nasıl okudum bilmiyorum bile inan bana
şimdiyse bakıyorum sadece sana ve olanlara
baka kalıyorum ..
kapatıyorum bak gözlerimi, çık aklımdan .. sobe yap olur mu ..
bak sayıyorum işte bitir şu işkenceyi
bir ..
iki ..
üç ..
sobelendin git artık kendime geleyim *
