Vagzeçmek değilde, gerçekleşmeyeceğini kabullenmektir aslında. insanlar büyüdükçe hayalleri küçülürmüş. Gün geçtikçe hayallerimize ulaşacağımızı sanarken, gün geçtikçe onlardan uzaklaştığımızı fark ederiz aniden. Çünkü büyüdükçe görürüz dünyanın ne kadar çirkin bir yer olduğunu. Büyüdükçe görürüz aslında her zaman iyilerin kazanmadığını. Büyüdükçe görürüz dünyaya zalimliğin hakim olduğunu. Böylesine çıldırmış bir dünyada bizim masum hayallerimize yer yoktur. Bu durumla yüzleşincede kabullenmekten başka çaremiz kalmaz. Yine de yitik bir umut taşımaya devam ederiz içimizde. Zaten insanı ayakta tutan bu küçük umutlar değil midir?
