insanın tam da hayallerinin arasında kaybolduğu bir anda gerçeklerle acı bir şekilde yüzleşmesinden ibaret olan durumdur.
hayaller ve beraberinde gelen umutlar... bazen o kadar uyuştururlar, o kadar aptallaştırırlar ki insanı, hayatının rotasını başka bir yöne çevirir bel bağladığı o hayallere inanıp.
pollyanna'nın küçük çocukları kandırmak için uydurulan bir masal olduğu unutulur.
yine bir gün, son sürat yol alırken hayallerin arasında, gerçekler okkalı bir şamar indirir yüzünüze. bazen uzaklardan gelen acı bir haber, bazen de kulağınıza ilişen bir kaç kelime; hem de hiç beklemediğiniz dudaklardan dökülen... gerçeğin beton duvarları ne zaman, ne şekilde karşınıza çıkar; belli olmaz...
hayat hayal perestleri acımazısca terbiye etmyi sever...
--spoiler--
Beraberinde getirdikleri umutlar ve korkularla akın akın gelen arzulara teslim olduğumuz sürece kalıcı mutluluğa ya da huzura hiçbir zaman kavuşamayız.
hayat için alınan ehliyetin torpille alınması sonucudur. çocuklar büyürken düşerler sürekli yoksa ayağa kalkmasını asla öğrenemez.
eğer gerçeklerin duvarına çarpmazsak duvarın varlığından haberdar olamayız hayallerin içnde yaşayıp gideriz.
kalıcı mutluluk zaten yoktur çünkü insan doyumsuzdur ve hep elde ettiği hayallerinin üstüne daha fazlasını ister.*
