Ağaç bir insandır, kökleriyle hayata tutunur ve hafızasıyla yaşar. Ağacın da hayalkırıklıkları vardır, erken gelen yalancı bahara aldanıp çiçeklerini açar, sonra buz kesen havada donar meyve vermez olur. Ağacın şüpheleri vardır, eğer kurt dadanmışsa içten içe gövdesini yer bitirir, kanser hastası gibi ölüverir. Çınlayan bir meşe ağacı yavaş yavaş can verir. Sonunun gelmesine yakın çınlaması artar, tıpkı bir yakarış gibi. Çam ağacının dalları insan eli gibidir, dokunduğunuzda titrer tepki verir. Erguvan ağacı bir gelin gibidir, Kayın ağacı bir bilgedir, zeytin ağacı mağrur, selvi nazlıdır.
Bir çınar ağacının dalında yada kovuğunda yaşasam sonra orada ölsem toprağa köklere karışsam çınarın bir parçası olsam çınar olsam sevdiğim gibi sevilsem zamana karışsam yıllar geçse tarih olsam tarih ben olsam..
ne olduğu belki de uzaklara dalmış düşünen bir yaşlıya sorulması gereken ağaçtır. yıllarca yaşadıkları, gördükleri, sevdikleri, güldükleri ve hayal kırıklıkları. bir sorsanız neler anlatır neler...
insan bazen o ağaca yaslanıp düşünür. kafasını o ağacın gövdesine dayar. ailesi, arkadaşları, herkesi düşünür. anlar ki, hayal kırıklıklarının çoğunun kaynağı bu insanlardır. sonra o ağaca daha da yaslanır.
