Tabi ki canım kendim. En ufak bir engelde geri geri kaçtı ayaklarım. Bulunduğum noktaya beni getirenlerde onlardı halbuki. ilk fırsatta kendime olan inancımı hep kaybettim. Ne yapmak istediğimi neden yapmak istediğimi hep unuttum ve bütün bunları yaparken kendime ‘ben’, en yakınlarımdan bana destek olmalarını bekledim. Her şeyden çok insanın en büyük düşmanı kendisiymiş arkadaşlar, kendinize olan inancınızı kaybetmeyin.
ailem. bana dil okutmadılar, hiçbir zaman desteklemediler, kursa bile yollamadılar, yönlendirmediler, hep ''bi mesleğin olsun dil ne ya ingilizce neyine yetmedi'' kafasında oldular. benim yeteneğim olabileceğine asla inanmadılar. hayalimin peşinden gidemedim. rusça öğreniyorum. şimdi de 1 gecede okumaya karar verdiğim bir bölümü okuyorum. en yakın arkadaşımın benim hayal ettiğim hayatı yaşamasını izliyorum. olsun mart ayında fransızca kursuna gideceğim hepsinden habersiz. belki yüreğim soğur kim bilir ki.
Sheakspeare müzesini ziyaret etmek istiyorum. Joyce'un geçtiği sokaklardan geçmek istiyorum. Şu an Avrupa'da olsam dahi bunu yapamamamın sebebi sanırım para.
hayal bile kuramamak. kurabilsem peşinden gitme yolları arayacağım da bir türlü kuramıyorum. daha doğrusu parçaları bir araya getiremiyorum. tam getireceğim, getirmeme engel olan gerçekler ortaya çıkıyor. ne gibi. maddiyat gibi, ilişki yaşayabileceğim, bana destek olacak kişiyi henüz bulamamak gibi. hayal bile edemeyeceğim güzel şeyler mi olacak hayatım da diye de arada sırada gelmiyor değil. geliyor ama saniyesinde uçup gidiyor. swh. yine de umudumu yitirmedim. onu da yitirirsem geriye ne kalır ki. kötü yaşanmışlıkları unutunca, insan hayalinin peşinden koşabilir bence. şu geçmişi bıraksak her şey güzel olacak işte ama kolay da değil.
Mesleğini sevemeyen bi psikolog olarak size maslow abimizin ihtiyaçlar piramidinden bahsedeyim
1- fizyolojik ihtiyaç (yemek, içmek, cinsel iht. )
2- Barınma iht. (ev)
3- sevgi aidiyet ( belki sevgili belki aile)
4- saygı
5- kendini gerçekleştirme (yüce insan )
Fark ettiyseniz cinsel ihtiyaçlarınız karşılanmıyor diğer basamaklara geçemiyorsunuz bu yüzden tek önerim sevişin bol bol.
Benim için en önemlisi maddiyat. Belirlediğim bir hayalim var ama onu gerçekleştirebilmem için de para gerekiyor. Bu olduktan sonra, sağlığın da yerindeyse gerçekleştirmek kaçınılmazdır.
Gerçeklik. Başka sebep olamaz. Norveçte yaşamıyoruz somuçta türkiyede yaşıyoruz, hayalden çok gerçekçi bakışla bakıyoruz hayatımıza. Bu maaş bana yetcek mi, aç kalacak mıyım, işimden atılmam değil mi? Gibi sorular soruyoruz hergün. Yaşamın getirdikleri önemli ihtiyaçlarımızı bile zar zor karşılarken ne hayali kardeşim? Diye cevap veririm herkese.
Beynim afedersin. Beyinsiz olduğumu düşündürmeden önce açıklama getiriyim efendim. Uzun zamandır kick boksla ilgileniyordum ve antrenörüme artık maça çıkmak istediğimi söylüyordum (elbette amatör olarak). Uzun süre bu sporun beynin sinir hücrelerinin fizyolojisini bozduğunu ve daha birçok probleme (bilişsel gerileme, duyu kaybı, Parkinson) neden olduğu bilgisini elde edince korktum ve pes ettim. Sonuçta beyin bu lazım da olabilir.
maddi yetersizlik, tüm emeklerin boşa gideceğini düşündüren saçma sapan kaygılar.
bazen her şey tam yoluna giriyor, güzel şeyler olacak derken bütün her şeyin yerle yeksan olması.
akabinde tekrar ayağa kalkacak gücü kendinde bulamamak...
Korkuyorum. Hep korktum . Insan biraz risk alabilmeli hayatta.ben hep mantıklı davranmaya çalıştım.hayallerimi hep kenara koydum.bu yanlıştı. Siz yapmayın.
