hayaline kavuşmuş insanın inanılmaz mutluluğudur.
hele birde bu hayal yıllar üren bir bekleyişin ardından geliyorsa.
yıllarca hayal kurarsın; istediğin işin, evin, evliliğin, arabanın...
hatta kimi zaman umudun kırılır.çırpınır, çabalarsın ama hala ulaşılamamışsındır hayaline.yaşam neşen gidiverir.
sabredersin, azmedersin ve sonunda birgün hayalin somut bir şekilde karşına gelir.ulaşılmıştır artık.
senindir o.kuş gibi hafiflemişsindir.bunudagördüm ya, ölsemde gam yemem artık dersin.
derinlerdeki birini kıyaya getirmiş olmak
ya da kıyıdaki birini en derinlere götürmek gibi
diğer bütün kıyılar aklından çıksın diye.. aşk gibi mesela..
her seferinde farklı kıyıların özlemini de çekmekten geri kalmıyor insan.
belki de her şeyden önce "insan" olduğundan
her seferinde farklı hayalleri de gerçek kılmak ister.
ama bazen,
belki çoğu zaman,
hayatın girdabında kaybolur elde ettiklerin.
Çünkü ulaşılamazlığın verdiği heyecandır seni peşinden koşturan.
Elde edersin ve bütün sihir gider.
insanoğlusun, böyle yaradılmışsın.
Maymunluğunda burdan gelir zaten.
Bitmeyen iştahından.
bir sonra ki adım düşünüldüğü taktirde bahsi geçen o inanılmaz rahatlık yerini sade bir rahatlığa hatta zamanla kuşku ve derin şüphelere bile bırakabilir. insan yaşamı zaten bu temeller üzerine oturtulmuştur, ilkokul, ortaokul, lise, üniversite, iş, evlilik, ev, araba, çoçuk ve diğer tüm hayallerimiz. hayatımızın yarısını diğer bir yarısının daha rahat geçmesi ihtimalini yükseltmek için feda ediyoruz. hem de tanımlanamaz büyüklükte bir hırs ve azimle. uzaktan bakınca anlaşılacağı üzere biri düşünürken sonsuzu unutma hadisesi veya bir damla suya okyanusu feda etme hikayesine ne kadar da çok benziyor değil mi ?
