belli bir yaşta, özellikle ailenin tek küçük bireyi olan çocukların gerçekleştirebildikleri, aşırıya kaçmadığı sürece de normal karşılanması gerekli olaydır.
bazıları için dalgaya alınabilcek bir durum gibi görülse de, gayet normal bir durumdur. tabi bu karakterin hayal ürünü olduğunu kabul ettiğimiz sürece. mesela ben tesla'yı çok sevdiğimden dolayı, zihnimde öyle bir karakter yarattım kendime. sürekli birlikteyiz. biraz sonra test çözeceğiz kendisiyle. eğr o olmasaydı bunlaıma girerdim ben yaa...
adı ethan'dı.
daha sonra evlenmiştik.
okula beraber giderdik, çantamda taşırdım, sıramın yanında otururdu. kimse onu görmediği için üzerine otururlardı. hep kavga ederdim canını acıttınız diye. yıllar geçtikçe hatırlamaz oldum ve zamanla unuttum.
