rüzgar gülünü çeviren rüzgarın saçlarını uçuşturduğu, güneşin çarptığı yüzünün beyazlığının, gözlerinin parlaklığıyla birleşip insanın içini aydınlattığı, gülüşü ise o aydınlanan için ısınmasını sağlayan kadındır.
düşüncelerde heykeli yapılan ilahe'dir. belki hiç gelmeyecek, gözlere yerleşen bakışlarıyla yaşamı bir volkan gibi patlatmayacaktır. belki de o, bir elinde acı bir elinde mutlulukla beklerken farkında olmadan yanından geçip gidilen kadındır.
her ilişkide kendini gösteren, belki çok uzakta, belki de çok yakında olan, yine de hiçbir sevgilinin yerini alamadığı ve alamayacağı destansı prensestir. varolduğu ümidi bile kalbin çarpmasına yetmektedir. gün gelecek, saçları koklanacak, gözlerine bakılacak, siyah saçları rüzgarda uçuşur, beyaz teni ayı kıskandırırken yüzde bir tebessüm oluşacaktır.
