vizontele filminde geçen dokunaklı bir deyiş.
--spoiler--
+kaymakamın bir kızı vardı, leman. Saçları ta buralarında. Rüzgarda yürüdüğü zaman pelerin giymiş bir balerin sanırdım. o gün de maça gelmiş. ben hemen terlemeye başladım. Daha maç başlamadan ha! Hemen bir korner oldu. Ortayı bizim rıfat atmıştı. Bi yükseldim kafaya ağlara taktım köşeye 2.dakikada. Alkış, kıyamet... baktım bizim leman da ayağa kalkmış beni alkışlıyor.
-Kaç sene kaldı o kız burda?
+ 2 sene. Hatta giderken bana bir mektup vermişti. izmire gelirsen beni ara diye.
- Gittin mi?
+ Gittim. hatta bir de çay içtik. O, ben, bir de kocası... O ara golü yemişiz haberimiz yok anlayacağın...
Buralar için en güzel lafı sadık hoca söylemişti kardeşim!
- O da kim?
+ Lisede yok muydu edebiyat hocası?
- Ha ha! Ne demişti?
+ hayal kırıklığının başkenti demişti
--spoiler--
yılmaz erdoğan'ın ilk vizontele filminde hakkari* dağlarında rakı sofrasında konusan arkadaşlar arasında izmir olarak tanımlanan başkenttir.
sanırım muhabbet yaklaşık şu şekildeydi:
- izmir'i gördün mü? ben gördüm. bir izmir'li öğretmen vardı buralarda, peşinden gitmiştim oralara. ve bir gün kordon'da oturduk onla.. ve...yanında kocası da vardı.. izmir...hayal kırıklığının başkentidir...
benim için dikilidir.izmirin bir ilçesidir dikili bir tatil ilçesidir.çok güzel umutlarla gitmiştim oraya ama kırık bir kalple döndüm.ama önemli olan hayal kırıklığının değil hayatının başkenti bakalım neresi olacak.
geceleri kurdugunuz baska sehirde olma hayalleriyle uykuya dalarsiniz sabah uyandiginizda bir bakmissiniz ki hala ankara'dasiniz aslinda gordugunuz ruyaya inat..
iste boyle bir sey olsa gerek...
