geçenlerde bir yerde japonların kırılan vazoların çatlak yerlerini altınla kaplayarak muhteşem sanat eserleri yaptıklarını okumuştum. bu sanatın adı "kintsugi" imiş. bu aklıma hayal kırıklıklarımızı getirdi. farkında değiliz ama hepsi çok değerli bir tecrübe, bir ders niteliğinde. onları sevmek lazım.
Ufak bir dusununce hayatimin çoğunluğu hayal kırıklığı ile geçiyor ve umutla hayaletimize kavuşacağına günü bekliyoruz ama sagopanın dediği gibi umut yine bittin nelere gittin ben seni göremeden.
Çocukken bilmiyorsun ne olduğunu
Büyüdükçe ben sanmıştımki cümlelerini daha çok kurar oluyorsun
Zamanla korkuyorsun kırılacak diye hayal kurmaya
insanlar zalim parça pincik yapıyorlar hayallerini
Kırıklık diyoruz ya hani böyle cam kırılır gibi sanki şangırt sesi geliyor gibi
Oysa hayallerin kırılınca içine batıyor o parçalar.
O parçalar cam kırıkları değil
“Can kırıkları”
Ben sözlükte beni gören herkesin şaşıracağını düşünüyordum ama benim entrylerimi kimse umursamıyor mu ya da kararsız kaldıkları için mi beğenmiyorlar şaşırdım doğrusu.
önemsiz görülmesi ciddi bir hata olacak duygu. çünkü başarısızlık hayal kırıklığını hayal kırıklığı öfkeyi öfke de stres ve yorgunluğu getirir. bu döngüde hem zihin hem kalp çok yıpranır.
Baya Uzun zaman sonra bugün yaşadım. Bi süre dondum kaldım sonra sebebini öğrenince aklım başıma geldi. Her şeye bi dünya anlam yüklersem olacağı buydu.
