ana sergi salonunda bir kız.
yaşı yok. saçı, gözü, teni her renk.
nasıl hayal edersen öyle bakar, konuşur, güler, ağlar, sevişir.
bu salonda hayal kırıklıklarının hayalleri kutsanır.
aşkların tapınağında, bu salon kefaret salonudur.
her ziyaret eden sunağına kanayıp çıkar bu salondan.
--spoiler--
ak sakallı: Herkesin kurduğu, kimi küçük, kimi büyük hayaller vardır.. bu hayaller bazen gerçekleşir, bazen de gerçekleşmez.. ama eninde sonunda insan mutlaka hayal kırıklığına ugrar.. ugramasıda gerekir, çünki bu onu hakikate bir adım daha yaklaştırır.. insan oldugunun farkına varmasını saglar.. ve yine hayaller kurmayı ögrenir.işte sende herkes gibi bütün hayallerinin gerçek olmasını istiyorsun...
mecnun: evet...
ak sakallı: ama bu mümkün degil evladım...
mecnun: niçin..?
ak sakallı: hayalerin gerçekleştikce sen hep daha fazlasını istiyeceksin, hep daha büyük hayaller kurmaya çalışıcaksın... hiç bir şey sana yetmemeye başlıycak, hayallerin giderek büyüycek büyüycek büyüycek.. ve günün birinde mutlaka hayal kırıklığına ugrayacaksın.. unutma evlat.. hayallerin ne kadar büyük olursa, hayal kırıklığıda o kadar gürültülü olur...
--spoiler--
Ulan liseyi bitirdik işte mezuniyet var ben çıktım bayrağı alt sınıftaki elemana teslim ettim sonra işte diplomaları dağıtıyorlar banada verdiler diplomayı kurdeleli falan merak ettim hafiften döndüm arkamı bakayım içinde ne yazıyor, baktım boş a4 kağıdı.O kağıdı atmadım lysye çalışırken kullandım yaaa neler neler.
