Bazen çok güzel olabiliyor. Ben mesela gece yatarken hayal kurarım ama öyle hayaller olur ki bu çoğu kimselerin yok artık ne lan bu demesi gelir. Hayalimin bir kesitini paylaşayım. Ölümcül deney filmindeyim ve çölün ortasındayım zombiler bütün arkadaşlarımı yemişler bende Eyfel kulesinin tepesinde yardım çığlıklarıyla etrafı inletiyorum. Yanımda tek kurşunluk tabanca var. Öleyim mi yoksa kaçmak için mi kullanayım seçim yapmak zorundayım. Derken bir tane zombi beni yakalamaya çalışıyor. Falan filan. Daha gidiyor böyle.
hayatta yapmak istediklerimiz ise hayal kurmak, evet ben de kurdum. Ama öyle uçuk şeyler değil. Bu hayatta ne yapmak istiyorsam onların hayalini kurdum. Şimdiye kadar başardım. Gerisi yapamadıklarımda... onlar için de zaman var.
hayal kurarken bile ya o kadar da olmaz şeklinde düşünüp vazgeçiyorsanız üzülmeyin. allah iyi niyetinize bir büyüklük gösterir. hayat mucizelerle dolu ne de olsa.
Normalde hayalperest biriydim ve hayal kurmaktan keyif alan biriyken hayatımdaki insanlar ve yaşadığım olaylardan sonra karakterimin aksine realist biri olmaya başladım korkuyorum. Hayal kurmak bana anlamsız gelmeye başladı zaman kaybı olarak görmeye başladım.
Hayal kurmak... Ciddi anlamda yasanmisliklarla alakalıdır. Hayatin yüzleriyle tanistikca bu yetinizi kaybetmeye başlıyorsunuz. Yani deneyim denilen şey tatsız bir şey. Daha doğrusu tatsız bir yanı var yaşananlardan geriye kalanın. Çok realist olmaya başlıyorsunuz bir kere. Elinize gelmeden olmuş gibi ya da olacak gibi bakamiyorsunuz hiç bir seye. Ben çok hayal kurardım, yattığımda, yürürken vs ama şuan öyle bir şey yok. Yaptığım tek şey onumdekini yapıyorum ve gün ne getirirse onu yasiyorum. ileriye dönük yaptıklarım bugünü kurtarmak, bugünü geçirmek için.
Hala hayal kurabiliyorsaniz henüz çok genç yahut hayatın gerçekleriyle yeterince yuzlesmemissiniz demektir, kıymetini bilin.
Hayal kurmak yerine eskilere geri donup geçmişimi yaşamayı tercih ediyorum. Hayallerimden hayır gelmedi hiç ve içimde bir dolu ukteyle geberip gideceğim.
