Hayal kurmak sonunda hayal kırıklığına, hayal kırıklığı da öyle kolayca atlatılamayan sıkıntılı bunalımlara yol açar. Siyaha yem olmaktansa grinin sınırlarında kalmak daha iyi.
Hiç beklemediğiniz bir anda, en güvendiğiniz kişi ya da en çok inandığınız hayal, avuçlarınızın arasından kayıp gider. Sanki zaman durmuş, dünya size sırtını dönmüş gibidir. O an, yalnızca sessiz bir acıyla dolu bir boşluk kalır geriye. Kalbinizde açılan o yara, derinlerde saklanan bir sızı haline gelir ve her hatırlayışta sizi yeniden sarsar. Bu acının içinden geçerken, kendinizi kandırmak ya da kaçmak yerine, ona sarılmak zorunda kalırsınız. Çünkü hayal kırıklığı, insanın büyümesi için ödemesi gereken bir bedeldir.
insanın ruhunu yaralayan deneyim çeşidi. Bu dünyada mutlu olmak isteyen umut ve hayalin saçmalık ve anlamsızlık dolu bu gezegende bulunmadığının farkına varmalıdır. Hayal ve umutları öldürdükçe ferahlarız. Başka bir şey düşünülemez.
son aylarda kendimi bir erkege paspas yaptım.
yani soyle gorusmek istemiyorum dedi, gorusmek istedim ısrarla.
konusmak istemiyorum dedi, konusmak istedim ısrarla.
gururlu, kendinden emin bir kadının yapacagı seyler mi bunlar?
ben sadece cok ozel bi sey yakaladıgımızı sandım salak gibi ve bunu kaybetmemek icin cevirmeye calıstım kendimce.
gene hayal gucum fazla calısmıs tabi, ortada iki kisilik bir ask, bir paylasım, bir anlam yokmus.
velhasılı birkac gun once bir ılkokuldan erkek arkadasımdan mesaj geldi. ben ilkokuldayken bu arkadasım, baska bir arkadasımla kavga etmisti benim icin. cocukluk anıları. velhasılı ilkokulda benden hoslandıgını biliyordum.
velhasılı birkac gun once beni beyoglu nda gormus, yanıma gelip konusmak istemis, ama utanmıs, gelememis. tatlış ya:)
kendi kendime dedim ki sen boyle degmeyecek adamlara kendini paspas yaparken bazı adamlara prensessin.
nasıl muamele gormek istiyorsan kendine oyle adamları sececeksin.
mücadele verip de hayallere ulaşılamayan ve sadece idare edecek ama asla içe sinmeyecek bir mutluluk için kıpırdanmaların olduğu hayat denilen aptal süreçte vazgeçilmez olan, başkalarının hayallerine ulaşmasını izledikçe daha da artan olgu.
en basitinde 20- 30 yaş arası bir kadını hayatımda isterdim. benden yaş farkı var diye uzaklaşanlar oldu. dün benden 3 yaş küçük arkadaşım 22 yaşında bir kızla el ele tutuştu oturduğum masada. zaten maşallah aşka ve sekse doydu, kızların yoğun ilgisi sayesinde. bu yaş farkının ve dış görünüşün fark edilmesinin algıda seçicilik olduğu söyleniyor. bu algıda seçicilik değil işte, kızlar yakışıklılarla çıkıp yatıyor ve beni yaş farkını bahane edip siktir ediyor.
bu hayata da kadınlara da anlam veremiyorum. böyle giderse de asla anlam veremeyeceğim.
Planladığımız şeyler istediğimiz gibi olmadığında, sevdiğimiz kişiden ya da arkadaşımızdan beklemediğimiz davranışlar gördüğümüzde, beklediğimiz sevginin karşılığını bulamadığımızda, hayal ettiğimiz hedefe ulaşamadığımızda, kısacası beklentilerimiz boşa çıkınca hayal kırıklığına uğrarız. Hayal kırıklığı... Herkes bilir bu duyguyu, en çok gençlikte görülür. Şikayet ederiz, bazen ağlarız, bazen hevesimizi kaybederiz, bazen de heyecanlanırız, pes ederiz ve bazen inatla ileri gideriz. "Neden oldu?", "Neden?", "Şanslı değilim" gibi düşünceler aklımızdan geçer. Psikolojik aşamaların her birinde yaşanan hayal kırıklığı: bireysellik ihtiyacını, kendini biraz daha geliştirme ihtiyacını yaratacaktır. Dışarıdan bakıldığında ilerleme, gelişim sürecindeki her şeyle başa çıkmanın sonucu gibi görünüyor. içeriden bakıldığında deneyimimiz çok daha acı vericidir; çünkü kaybı ve hayal kırıklığını özümseyecek gücü bulma mücadelesini içerir.
Kuşkusuz iradenin geçici olarak aracıya devredilmesi nihayetinde ortaya çıkar. Aracı, yalnızca bir kişi olarak bir herhangi birisi olmaktan ziyade beklenen şeye gitmede, amaca yönelik olmada yeter/gerek-eşlikçidir. Asla kendi yanlışımız hayal kırıklığı yaratmaz. vekil-aracı ya da tayin edilen dönüt makamının beklenmeyen olumsuz karşılığında vardır hayal kırıklığı. yanlış adrese yemek söylemişim, orayı da kaydetmişim, neresi bilmiyorum.
