Ağaçların yaprakları yere dökülmüş ve her yeri yemyeşil yapmış. Rahat ve özgürüm hayallere dalmış bir şekilde gök yüzünü seyrediyorum.
Ardından ölüyorum, yavaş yavaş ölüyorum.
Uzanmisim yatağa, çocuklar ve torunlar etrafa toplanmış, bütün malı mülkü paylastirmisim, herkes hadi ölsün artik deme noktasına gelmiş ama ben hala engin hayat tecrübenin neticesi olan özlü sözlerle biktiriyorum. Hayal ettigim ölüm şekli bu diyecekken vazgectim, ölmüyorum ulan!
hayal etmiyorum çünkü ölmek istemiyorum, ölümsüz olmak istiyorum. Çok mu şey istiyorum?
genetik olarak sonuçta ölüme programlı bedenlerimize hükmeden bu sonsuz yaşama isteğinin veya ölümlü değilmiş gibi hayata devam etme dürtümüzün sebebi nedir?
