kendisiyle tanışmam yaklaşık 1 sene öncesine dayanmakta. hatta daha da fazla oldu sanırsam. ilk kes oynadığımda o kadar sarmıştı ki yaklaşık 6 saat boyunca aralıksız oynamıştım. tabi günün ilk ışıklarını da sayesinde görmüş bulundum. sonrasında beni kendine gittikçe bağlayan bir oyun oldu. aklımda, fikrimde, zikrimde hep haxball vardı. yok şöyle gol attım, yok böyle ince paslar verdim. her neyse günlerden bir gün boğuk bir kış günü uyandığımda artık bu oyunun artık beni tatmin etmediğinin farkına vardım. artık iki yabancı gibiydik. uzun ve uykusuz gecelerin sonu gelmiş gibiydi. ta ki her şey kuzenimin "seni haxball'da çok rahat yenerim artık, hard pro oldum." demesiyle değişti. onun da verdiği gaz, hırs, adrenalin ile birlikte tekrardan ufak ufak oynamaya başladım. ve bugüne geldiğimiz zaman artık interneti sadece haxball oynamak için kullanıyorum. he bide haberler var tabi. neyse uzun lafın kısası siz siz olun başlamayın. oynamayın ve oynattırmayın. bağımlılık yaratmakta sigara ile yarışır sronra sizin de kafanız karışır.
