insan üşümeyi özlüyor.
Soğuk Rüzgarın kapıyı açamayasıya yüzünü tokatlamasını,
Ellerinin buz gibi kalmasını,
Eve gelemesiye sıcak içecek hazırlamayı,
Çocukların "kar yağdı" sevincini,
Annesinin pişirdiği yemeği, dışardaki karlı manzara eşliğinde yemeyi,
Dedesinin "hasta olma" diye kazak üstüne kazak getirmesini,
Dışarıya çıkınca ise beyazdan gözlerinin kamaşmasını, özlüyor.
insan güzel vakit geçirmesinde payı olmuş dönemleri seviyor aslında.
Benim en güzel anılarım sonbahar ve kış aylarında yaşandı.
Bunların çoğunu bir daha hiç yaşamayacak olduğum için, ve soğuk havalar bana o günleri tekrar yaşama illüzyonu verdikleri için, çok seviyorum.
Keşke hiç yaz olmasa. ilkbahar hiç gelmese.
Zaten kışın ortasında doğmuşum, sıcak havaları ne diye seveyim?
Bu insan tipine sormak istediklerim şunlardır;
- Sabah işe gitmek için uyandığında havanın henüz aydınlanmadığını gördüğünde mutlu olabilecek misin ey kardeş ?
- Elektrik, doğalgaz ya da kömür gibi yakıtsal harcamaların, cebinden paranı banka hortumcusu gibi çektiğinde mutlu olabilecek misin ey kardeş ?
- Kışın gelişiyle birlikte dayandığımız iskenderler, pideler, pizzalar, lahmacumlar ve bilumum yağlı yiyecekler yüzünden sevgilinle sevişmeye utanacağın bir vücut peydah olduğunda mutlu olabilecek misin ey kardeş ?
- Yazın parkta bahçede düşük bütçeli buluşmalarla gününü geçirirken kışın kapalı bir yerde oturmak ve otururken mutlaka bir şey yeyip içmek zorunda kalacağından ek iş yapacak kadar parasız kaldığında mutlu olacak mısın eyy kışsever kardeş ? (erkekler için söylüyorum )
Bunları bir kenara bırakırsak kışın sokakta ıslanan hayvanları gördüğünde, evsizleri düşündüğünde ve evinde sobasını yakacak kömürü dahi olmayan insanları gördüğünde gerçekten mutlu olabilecek misin ?
Bencilce düşünecek olursak evet sıcak evimde kitabımı okurken kahvemi yudumlayabileceğim için kışı ben de sevebiirim.
