istanbul çekmeköyde bulunur. Asteğmenler için eziyet biyerdir. Yada bizim dönem öyleydi.
eğitimde merhamet vatana ihanet diye bağırta bağırta her allahın günü yardırırlardı. hele birde yazın yapıyorsanız eğitimi,
dil bi karış dışarda, miğferlerin içindeki asırlık süngerlerden kopan parçalar yüzünüzde gözünüzde, sürünüp durursunuz.
bizden sonraki bir döneme sordum. onlar bu tip şeyler yaşamamışlar. sanırım bize garezleri vardı.
iyi yanına gelince. eviniz istanbul'daysa o evci çıkmak nasıl bir duygudur hayal edemezsiniz.
o cuma akşamları saat 5 de valizlerinizi almanız, eve gidişiniz, evde annenizin yaptığı yemekler, c.tesi sabah istem dışı sabahın köründe kalkıp tekrar uyumanız.
kalktığınızda mükellef bi kahvaltı sofrasının sizi bekliyor olması. ne diyim her şeyi unutuyorsunuz.pazar akşamı teslim olanakar tabi.
neyse ortama gelelim. ortam güzel. ranza yok. koğuşlar 6 kişilik. koğuşlarda çöp kutuları var. ( ama kullanmak yasak ). Her akşam sıcak su var.
yemekler fena değil. genelde hava savunma topları ile ilgili eğitim alıyorsunuz. ama o silahlarla anca pırpırları vurursunuz.
ordaki hocalarda onu diyor. sonuç olarak ortam fena değildir.
konya meram da bulunan , konya hava savunma okulu, sanıldığının aksine havacı olmayan kara kuvvetlerine bağlı bir birimdir. g3 ile nasıl f16 indirilir onlar öğretilir. şu an içinde bulunduğum yeni bir dünyadır.
aslında 3 ay olmuştur iki ay daha vardır ve fakat sanki ömrüm burada geçmiştir.
