bir zamanlar ünlüler arasında furya haline gelmiş özentiliktir. sadece görsellik olsun diye, inandığımdan değil minvalinde açıklama yaparlardı denyolar.
ÇOK ÇOK ÖNYARĞILI BiR CÜMLE.
NEREDEN BiLEBiLiR Ki ÖZENTiMi YOKSA GERÇEK BiR iNANAN MI OLDUĞUNU.
UNUTMAYALIM Ki BiR DiNiN SEMBOLÜDÜR, SÖZ KONUSU EDiLEN.
ONU TAKANIN, MANASINI BiLMEMESiNEDE PEK iMKAN YOKTUR.
populer kültür kavramlarrın muhteviyatını da değiştiriyor. yani aslına bakacak olursak bu şekilde boynuna istavroz takıp gezinen tipleri ben de haz etmesem bile yine de farklı bakmak lazım: önceleri küpe takan erkek ibne oluyordu, istavroz takan insan din değiştiriyordu. basit eylemlere böylesi derin manalar yüklemek gibi bir hastalıklı ve aynı zamanda batıl bir fikriyat hakimdi. şimdilerde bu türlü rijit fikirler hala devam etmekle birlikte eskiye nazaran esnedi. mesela yeğenim küpe taktı geçen gün ama adam hala müslüman. demek ki olabiliyormuş. [ la havle. nelerle uğraşıyoruz ]
işin enteresan tarafı bilinçsiz, mukallitlikten fazlaca kaçamayan bir popüler kültür neferi yine bilinci dahilinde olmadan bazı fikirleri yontabiliyor. bu bilinçsiz kesimden daya iyi anlamda yararlanılabilir. mesela tişörtlerine bazı büyük filozofların lafları yazdırılabilir, olmadı daha ilkel anlamda bir toplumsal yarar hareketi düşünülüyorsa tişörtlere çarpım cetvelleri falan konabilir. böylece popüler kültürle bir nebze mesafe kat edebiliriz.
bunu takan manitalarin bombeli gogus catallari, erkeklerin gogus kaslari oluyo. o memisleri gorunce allahim sasiyo. kurban olsun ran agabeyleri o ozentilere.
(bkz: babası öyle istedi diye başına türban takan kız çocuğu) * gazetede haber olan üniversiteli arkadaşlarına özendiği için başına türban takan özenti kız çocuğu
(bkz: anne ben asi oldum) ayaklarıyla dikkat çekmeye, tabiri caizse meydan okumaya çalışan, ilgiyle takip edilen, kahkahalarla yorumlanan, gülünç özenti bireyler...
