doğum günü, özel gün harici hatırlanmak, bazen güzel, bazen de kuşkulandıran bir durum olduğudur aslında. kuşkulandırmaktan kastım, sadece işi düştüğünde size övgüler yağdıran, üzerinize düşen tipler olması. kısaca menfaati için, hatırlamak diyelim. belki de sizi gerçekten önemsediği için hatırlayanlar var. menfaati için hatırlamak zorunda hisseden kişiler hayatınızda yok, olmaması daha iyi zaten de, bu türlü boyutu da olabilir demek istedim.
insanın hayatta yaptığı bütün eylemler hatırlanmaya bağlıdır. dikilen anıtlar, heykeller ve ismini bir yerlere vermeler. hepsi bu amaç uğruna yapılmıştır.
Yıllarca düşündüm acaba mezarıma kaç kişi gelir diye. sonra bir daha düşündüm de mezarıma kaç kişinin geleceği değil kimlerin geleceği daha önemliydi belki.
Hatırlanma olayını çok fazla kafaya takmayın sonra bir şeyleri hatırlanmak amacı ile yapmaya başlıyorsunuz ki o zaman gerçekten rezil bir durumun tam ortasındasınız demektir. hala dikkatinizi çekmediyse hatırlatayım burası bir suç mahali ve ne kadar az iz bırakırsanız o kadar iyi olur.
Sence insanlar ne zaman ölür ?
Bir tabanca mermisiyle kalplerinden vurulduklarında mı ?
Hayır.
Tedavisi olmayan bir hastalıkla harap olduklarında mı ?
Hayır.
Zehirli bir mantardan çorba içtiklerinde mi ?!
Hayır !
Unutuldukları zaman.
dünyanın en acı şeyidir ardında güvendiğin insanları bırakmak.
unutulmak insana koymazda unutmak bir farklı gözümde.
Kısa bir anımı anlatacağım bu konuyla ilgili.
1 yıla yakın süren ve deli divane aşık olduğum bir ilişkim vardı. Ne kadar aşık olsam da ilgisizdim. işte o yalnız kovboy tavırlarım falan filan. Ayrıldı benden. Dur demedim hayatım boyunca kimseye. Onu sevdiğim kadar hiçbirşeyi sevemedim sonra. Sonraki bir yıl depresyonla geçti. Diğer yıl toparladım kendimi sahalara döndüm. Ve bir ilişkimin ortasında ona mesaj attım halini hatırını sordum. Çünkü unutamıyordum. Her gün her gece her dakika aklımdaydı. Sürekli arıyordum sosyal medyada. artık onun hayatını yaşıyordum kısacası. Neyse tabi çok soğuk konuştu AA iyiyim senden naber gibisinden değil de iyi sen gibisinden. Ayrılırken görüşürüz demiştik iki üç yılı buldu bu konuşma. Bir daha görüşürüz dedik. Ve hayatımız boyunca bir daha konuşmamak üzere kapandı konu. Umarım diyorum benim onu hatırladığım kadar o da beni hatırlar ve hayatında küçük bir izim kalır. Sadece umuyorum. Bu bile beni mutlu ediyor.
bunu bilmek insanı içten okşar. hoşuna gider ama belli etmezsin. belli edersen muhtaç olduğunu hissedersin. aslında muhtaçsındır da kendine bile itiraf edemezsin!
