lisede bazı hoppidik ve populer kızlar olurdu. bu yellozlar defterlerine yazdirmak icin adam secerlerdi. kaltaklar. ne oldu da ben ve benim gibi efendi adamlara yazdirmadiniz da ha ne oldu? o yazdirdiginiz picler simdi yok oldular. bense istedigim kadar defter alip yazabilirim artik. dur alayim yarin. kenarlarini da suslicem.
bir dolu insanın seni çok seviyorum ve her zaman sevicem gibi saçma salak yalan yanlış duygularını yazdığı defter. o defteri zamanında ne umutlarla alıp yazdırmıştım millete. ulan nefret ettiğim kız bile senden hoşlanmıyorum ama iyi birisin yazmıştı wtf bacım yani.
Yıllar yılı elime almadığım, işsizlikten bir bakayım dediğim, isimleri olan ama görüntü olarak aklımdan toz olup uçmuş bir sürü arkadaşın yazısı ile dolu bir defter.
Geçmişimde kendimle ilgili unuttuğum bir sürü anının canlanmasına sebep olmuştur ayrıca.
-çok iyi bir arkadaşmışım. (Tabiiiiii kiii^^)
-iyiliğim yanı sıra gıcıklık da çok yaparmışım.(yoğğğğğ)
-kızdığımda arkadaşlarımın saçını çekiyormuşum.( yemin ederim bunu hatırlamıyorum bile. Ah çirkef ben)
ilkokul, ortaokul veyahut lise yıllarında yapılan anlamsız hareketlerden bir zira bir kaç yıl geçince herkes herkesi unutur. yolda görünce selam bile vermezsin. ne halta yaradığını hiç çözemedim.
Arkadaş ortamında sevilsende sevilmesende yakınında olan herkes birşeyler yazmak ister güzel bir defterdir geçmişi yanında taşımanın değişik bir halidir.
ortaokul'dayken platonikten hallice abayı yaktığım bi kız, yazmam için vermişti bu defteri bana. aldım elime defteri. yüzüm, en bursa'sından domatese çalmış vaziyette... arkamı bi döndüm, arka sıramdaki sivilceli elemanlar rozzzpuçocuğu gibi sırıtıyor. bir sırada 6 kişi var. kim, kimin içinde belli değil. çok acayip bir manzara! bu durumdan kıllanmalıydım zaten. 2 kişilik, bilemedin en fazla 3 kişilik lan o sıra. neyse, kız da bir şaşırdı; "n'oluyo ya" falan dedi. bu rozzzpuçocuğu arkadaşlar da iyiden iyiye mart kedisi gibi kızıştı. "uğallalaha" diye kahkaha atmaya başladılar. "uğalallahah" diye gülme mi olur a amına koduklarımını? lan bak nasıl kızdıysam, aynısını bile yazamadım zaten. neyse işte, durum böyle kerhane önüne dönüverince, kız; "üfff...ver yeaa defterimi tamam yazma kalsın" dedi ve gitti. tekrar arkama döndüğümde, kıkırdamaktan hepten birbirinin içine girmiş bıyıklı sivilceleri gördüm. simaları kaybolmuştu. sadece kararmış ince dişler, ipliksi badem bıyıklar ve de kızarmış pis sivilceler vardı. o an kendimi kaybetmişim. silikti her şey. berraklaştığında her şey, kendimi, elemanlardan birinin hatıra defterini feryat figan içerisinde sikerken buldum. feci bi manzara. herkes birbirine sarılmış ağlıyordu! kendisi gibi beyaz sayfalara da çok yazık olmuştu gerçekten. ergenlik vardı sonuçta bünyede. acımadan hunharca bi yerde. ama, çok da pis hatıra oldu çocuğa hea! ehehe... umarım saklıyordur defterini. saklıyorsan beni bul bebişim! laflarız.
Alışveriş merkezleri, metro gibi noktalarda müzik yapan, caz,latin, nostaljik pop parçaları seslendiren bir müzik grubudur. En az iki, en fazla dört kişi olurlar.
4s kuralının masum bi halde; seni seveni sen de sev olarak yer bulduğu defterlerdir.
kızların kız arkadaşlarına yazarken triplere girip;
- şimdi okuma. evde oku. bi ay sonra oku. demelerinin yanı sıra sayfada boş yer kalmayacak şekilde süslemeleri ise ayrı bi psikolojik vakadır.
sonuna çizilen kalp ve saçma sapan bi imza olmazsa olmazlarıdır.
geçen gün eski eşyalarımı karıştırırken bulduğum neredeyse herkesin aynı manileri sıralamış olduğu ilkokulun olmazsa olmazı.
yalnız ilkokulda dilbilgisi dersimiz yetersiz kalmış olmalı ki şu cümleyi yazabilen arkadaşım da varmış.
"sana özel hayatında başarılar, mavi öyünlükle mutluluklar dilerim." mantık hatasına mı yanayım yazım yanlışına mı bilemedim.*
kızların erkeklere hatıra yazdırmaması da ayrı olaydır. daha ilkokuldan başlamış olmalı bu yanlış anlaşılma korkusu.*
ortaokulda, lisede ve askerde cool olmak adına insanların kırtasiyeden aldığı, sibel can, hülya avşar, ayhan ışık, sinan özen gibi sanatçıların resimlerinin basılı olduğu kapağa sahip defterler. bunların en çıldırtanı ''devrem benim deftere de yaz olur mu'' diye defter elinde, ağzında salyalar akıtarak yanınıza koşan asker arkadaşlarınızdır.
ben bunları yazanları, yazdıranları hiç anlamadım. ulan ne amacın var? yarın öbür gün çıkaracaksın elinden, hiç bir anlam ifade etmeyecek senin için. not yazmak için yırtacaksın, sobayı tutuşturacaksın işte ne uğraşıyon?
ortaokul ve liseliler genelde deftere ''bana kalbin kadar temiz bu sayfayı ayırdığın için teşekkürler'' gibi eşçinselce bir cümle ile başlayıp, ''unutulmamak dileği'' gibi bir cümle ile bitirirler.
bazıları kendi hazırladıkları anket tarzı sorular ile dolu bir defterle karşınıza gelir. ''en sevdiğiniz şarkıcı'', ''hangi takımlısınız'' gibi ipe sapa gelmez sorular sorarlardı. neyine yarayacaksa bu bilgiler?
ortaokulda hoşuma giden bir kızın, böyle anket tarzındaki defterinde ''niçin banyo yaparsınız'' sorusuna rastladım. malum her soruya cevap vermenizi isterler.
ben de ''cenabetlikten kurtulmak için'' yazdım. yazmaz olaydım. sayfayı yırttı önüme fırlattı.
birden soğudum kızdan, artık camdan bakarken arkadan sürtmüyorum, kalemi yere atıp iç çamaşırının rengini merak edip bakmıyorum. uzak durdum o kızdan ve hatıra defterlerinden. askerde de hiç doldurmadım. bunun için küsen adamlar bile oldu. ne acayip insanlar var lan.
kritikti hatıra defteri. zaten erkek adamsın ne işin var hatıra defteri tarzı baskılara maruz kalırken, bir taraftan da acaba şu sevgili arkadaşıma versem ne yazar, bakalım o da beni o kadar seviyor mu, şu kıza versem anlar mı ondan hoşlandığı mı, ya kötü bir şey yazarsa, ya kısa yazarsa diye kangren edici, mide ağrıtıcı hislere gark ederdi insanı. statü farkı yaratırdı arkadaşlar arasında. kimin ne kadar yazdığı ve ne yazdığı merak konusu olurdu.
Bir keresinde kızın birinin hatıra defterini uçurup, sınıfın ortasında okumuştum da çok ağlamıştı kız. yazık lan.
"bana bu kalbinden temiz sayfayı ayırdığın için teşekkürler" laflarıyla şirin görünmeye çalışılan ama aslında tamamen sevimsiz ve yapmacık duygularla yazılan zırvalarla dolu defter.
Genelde tüm sayfaları bana bu değerli sayfayı ayırdığın için teşekkürler diye başlıyan sivil hayatında başarılar dilerim diye biten aptal liseli kızların tuttuğu tutarken okşadığı okşarken kaldırıdığı bir defter tipidir. Bir erkeğe bişeyler yazdırmaya çekinirler.. Sebebi velilerinden korkmaladır. içinde bel altı cümlelerin olduğu bir defterdir. bilmezlerki o erkek tüm sınıftaki kızları sıradan geçirmek ister. e tabi mevsim yaz olmuştur erkek ergenliğin en üst safhalarını yaşar, bikere verin yazsın sende kurtul yazanda kurtulsun.
duyguların, düşüncelerin, hayallerin, tecrübelerin kendi dilince yazıldığı; kalp kadar temiz sayfaların açıldığı defter... okunması arzu edilen defterlerdir.
ilk okul çağında tutulan hatıra defterini eşek kadar olduktan sonra 3-5 arkadaş ortaya koyup okumaya başladığında inanılmaz bir eğlence malzemesi olur.
yüksek dozda --spoiler--
Bana Kalbin kadar temiz olan bu sayfayı ayırdığın için teşekkür ederim.
Sepet Sepet Yumurta, Sakın beni unutma..
sçsvdsoaxx seni çok *.
Sonra bir kalp çizilir ortasından bir ok geçer bi ucunda Ahmet, bir ucunda mehmet yazar. ( Bu gün Ahmet küçük çaplı mafyalığa soyunmuş, kıbrısta kumar oynayıp en az 4 kızla ve 4-5 adamıyla dolaşmakta, Mehmet ise okuyup mühendis olmuş, iki tane çocuğun babası olmuştur ) ***
--spoiler--
ilkokul çocuklarının yazmaktan usanmadığı adı hatıra defteri olduğu halde defterin sahibiyle beraber yaşadıkları anıya çok az hatta hiç yer vermedikleri içerisinde sepet sepet yumurta sakın beni unutma... , mavi önlüğünde başarılar beyaz gelinliğinde mutluluklar veya kağıdın bir köşesinin kıvırılıp üzerine sakın açma yazılan meraktan çatlayacak olan kişinin o kıvırılan yeri açtığında neden açtın yazısıyla karşılaştığı, okuyan kişinin yüzünde tebessüm bırakan deftercik.
genelde ilkokul çocuklarının hatıralarını yazdığı masumane defter.
canım arkadaşım bilmemne bana bu kalbin kadar temiz sayfadan....
sen bana arka sıradan tekme tokat daldığın zaman....
hani beni öğretmene söylemiştin.....
okul çıkışında beni bekle demiştim.....
seviyorum ama kimi
en tatlı birisini
nasıl anlatsam sana
ilk harflerine baksana.
ilkokuldayken ''bana bu altın değerinde sayfayı ayırdığın için teşekkür ederim '' diyerek başlayıp,geri kalanını öndeki sayfalardan kopya çektiğimiz çiçekli böcekli,kokulu sayfaları olan defterlerdir.Herşey zamanında güzel, şimdilerde manileri okuyup gülüyorum çocuk yaratıcılığımıza..
seviyorum ama kimi
en tatlı birisini
nasıl anlatsam sana
ilk harflere baksana
yaza yaza yaz geldi
manava kiraz geldi
daha yazacaktım ama
mürekkebe zam geldi
