gayet normal olan istektir. hemen gaza gelip abanmayın amına koyim. zaten bilineni anlatıp gidicez.
çocukluktan başlayarak 15-16 yaşlarına kadar "ben babamla kalıcam. onu kimseye bırakmam. evlenmicem kiiiii" benzeri cümleleri sıklıkla duyarız. bu dönemde erkekler paso osbire dayanırlar.
sonra bir iki erkek arkadaş yaparlar üniversiteye kadar. farklı şehre giderler üniversite için, bu ilişkileri biter. bu dönemde erkekler, "üniversiteye gidince taş gibi birini bulurum" diye düşünüp paso osbire yumulurlar.
üniversite yeni bir başlangıçtır. acele edip ciddi bir ilişkiye bulaşmak istemezler. sevgili baskısı istemezler "hayatlarının en rahat dönemi" diye adlandırdıkları bu süreçte. amaç sosyalleşmek, gezmek eğlenmektir. bu dönemde burunlarından kıl aldırmazlar. aynı dönemdeki erkeklere bakarsak, "üniversiteye gidiyorum çatır çatır sevişirim" deyip paso osbire abanırlar.
üniversite sona doğru o burnundan kıl aldırmayan kızlarımızı evlilik telaşı sarar. artık makyaj yapıp okula gelen kızlarımız, üniversite kantininde birden hal hatır sormaya, tatlı mı tatlı bir hal almaya başlarlar. bu dönemdeki erkekler, "ulan üniversitede ne umduk ne bulduk" hayalkırıklığıyla osbire yüklenirler.
kızlarda yaş ilerledikçe evlenme telaşı artar. erkeklerinse çok daha istikrarlı olduğu, habire osbire dayandıkları yadsınamaz bir gerçektir.
