oldukça güzel yazılar yazan, ancak hakkında pek az bilgi bulunan, hayranlık duyulası bir yazar.
bir yazısından küçük sayılabilecek bir alıntı:
Kürt ve Türklerin birlikte oturduğu bir içki masasında söylenen 10 Türkçe şarkının yanı sıra içkinin de etkisi ile gaflette bulunup Kürtçe türkü ihtiyacı duyulursa; kazara bir Türk hazır ise Kürtler Kürtçe konuşurlarsa; balık değil de çiğ köfte tercih edilirse; bir yabancı orijinimizi sorduğunda yanı başımızdaki hiç sıkılmadan Türk dediğinde ıkına sıkıla Kürt denilirse (ben şimdiye kadar bu soru karşısında Türküm demeyen bir tek Marksist Türke rastlamadığım gibi 'ben Kürdüm' dediğimde irkilmeyen Türk aydınına da rastlamadım. En iyi ihtimalde şakayla karışık 'hadi yine milliyetçiliğini yaptın' iltifatına nail oldum); Mustafa Kemal'in kalpaklı resmî altında otururken, Barzani'nin de bir Kürt ulusal kurtuluşçusu olduğunu söyleme cüreti gösterilirse; "Bağımsız Türkiye" diye haykırılan meydanlarda "Kurdara azadi" de gündeme getirilirse; 1 Mayıs'ın onlarca dilde yazıldığı meydanlara katılanların neredeyse yarısının ana diliyle "Bıji yek Gulan" pankartı taşınmaya kalkılırsa; insan Hakları Derneği'nde insanca yaşamanın ilk koşullarından sayılan anadil ile konuşmaya teşebbüs edilirse, milliyetçilik o günün gündeminde baş köşeye yerleşir. Doğru, sayılan bu örneklerde taraflardan biri milliyetçi kaygılarla hareket ediyor, ama bu milliyetçi şimdiye kadar yanlış yerde aranıyordu sanıyorum. Onu bulmak da öyle sanıldığı gibi zor değil.
her ne kadar anlamayanlar olsa da, en azından birkaç kişi onu anlıyordur, eminim. halkların kardeşliği diye bağıran, hoşgörülecek milliyetçilik yoktur diyen güzel insan.
(bkz: biji yek gulan)
peşin not: kürtçe gördüm eksi veriyim, pis bölücü! diyen arkadaşlara şimdiden selam eder, gözlerinden öperim. ek olarak ise, hatice yaşar bir bölücü değil, içinde insan sevgisi taşıyan, ve evet korkulduğu gibi, etnik köken olarak kürt olan bir insandır.
